تأثير چهار هفته تمرين تناوبي شديد همراه با مكمل ياري كوركومين بر بيان ژن‌هاي IRS-I و IRE-1α در بطن چپ موش‌هاي صحرايي مبتلا به ديابت نوع دو

مقدمه: نقص در عملكرد انسولين با تغييرات اگزوژني عامل مهم ايجاد اختلال در بافت قلب است. هدف از پزوهش حاضر بررسي تاثير 4 هفته تمرين تناوبي شديد همراه با مكمل ياري كوركومين بر ژن‌هاي IRS-I و IRE-1α در بطن چپ موش‌هاي صحرايي مبتلا به ديابت نوع دو بود. روش‌ها: در مطالعه‌ي تجربي حاضر 30 سر موش نر مبتلا شده به ديابت به پنج گروه 6 تايي تقسيم شدند؛ تمرين تناوبي شديد (HIIT)، تمرين تناوبي شديد+ كوركومين (S+HIIT)، كنترل ديابتي+ كوركومين (S+DC)، كنترل ديابتي (DC)، كنترل سالم (NC). پروتكل تمرين تناوبي شديد، پنج روز در هفته و به‌مدت چهار هفته اجرا شد. كوركومين با دوز100 ميلي‌گرم به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن روزانه گاواژ شد. بيان ژن‌هاي IRS-1 و IRE-1α با روش qReal time-PCR و تجزيه‌و‌تحليل داده‌ها با آزمون تحليل واريانس يك‌طرفه در سطح آلفاي 0.05 انجام شد. يافته‌ها: بيان ژن IRS-1 در گروه S+HIIT نسبت به گروه‌هاي DC (P=0.003) و S+DC (P=0.001) و در گروه HIIT نسبت به گروه‌هاي DC (P=0.002) و S+DC (0.019=P) كاهش معناداري داشت. ژن IRE-1α در گروه S+HIIT نسبت به گروه‌هايDC (P=0.003)، S+DC (P=0.001) و HIIT (0.008=P) كاهش معناداري داشت. نتيجه‌گيري: به نظر مي رسد تمرين تناوبي شديد همراه با مكمل ياري كوركومين با بهبود شرايط متابوليكي و عوامل ژني مي تواند روند آپوپتوز ميوكارد در بيماران ديابتي را كاهش دهد.