چگونگي رويداد سياستگذاري سلامت در بستر نظام قدرت: تحليل گفتماني طرح تحول نظام سلامت در دولت يازدهم و دوازدهم

طرح تحول نظام سلامت به عنوان مهم‌ترين دستاورد دولت روحاني تا واپسين روزهاي رياست جمهوري او خوانده مي‌شد. اين طرح با توجه به شرايط بين‌المللي و داخلي كشور در عرصه بهداشت و درمان به عنوان اصلي‌ترين برنامه دولت يازدهم در عرصه سياست داخلي بلافاصله پس از آغاز به كار دولت كليد خورد و توانست عرصه‌اي مستعد براي هويت‌سازي دولت فراهم آورد. اين مقاله با اتخاذ چارچوب مفهومي سلامت و سياست سعي در ترسيم اين رابطه در سطح نظري دارد. روش تحليل گفتمان تاريخي براي تحليل مناسبات سياسي در اجراي طرح تحول نظام سلامت به كار گرفته شده است. يافته‌ها نشان مي‌دهد، دولت يازدهم از طريق چارچوب استراتژيك وضع نامطلوب موجود، پيشرفت و توسعه توانست حمايت‌‌هاي گفتماني لازم براي تصويب و اجراي طرح تحول نظام سلامت را فراهم آورد و تصور ‌موفقيت‌آميزي از اجراي طرح ايجاد كند. اما در ادامه از آن به عنوان ابزاري جهت مشروعيت بخشيدن به اقدامات دولت در عرصه سياست خارجي، انتقاد به ساختار سياسي و فرهنگي موجود در جامعه، حذف رقبا و منتقدان و بنا نهادن خودي مثبت و برساخت ديگري منفي در عرصه سياسي استفاده كرد. اقدامي كه به تدريج باعث واگرايي گفتماني و از دست رفتن حمايت‌‌هاي لازم براي اجراي طرح تحول سلامت شد و در عرصه بهداشتي و درماني انسداد‌‌هاي جدي را پيش آورد.