ضرورت اشتراك دانش ميان‌سازماني در هوشمندسازي مراكز اطلاعات و دانش در شهرهاي هوشمند

مقدمه: اين مطالعه در راستاي تبيين ضرورت اشتراك دانش ميان‌سازماني در هوشمندسازي مراكز اطلاعات و دانش، درصدد است، در مورد وضعيت موجود و همچنين اهميت شناسايي عوامل زمينه‌اي تأثيرگذار، مراحل و فرايندها، روش‌ها و ابزارها و در نهايت پيامدهاي حاصل از اشتراك دانش ‌ميان‌سازماني در مراكز فوق در بستر شهرهاي هوشمند طرح مسئله ‌كند. روش‌شناسي: مطالعه بنيادي ـ كاربردي حاضر با رويكرد مروري تحليلي با استفاده از روش اسنادي ـ كتابخانه‌اي مبتني بر ادبيات و متون مرتبط در حوزه‌هاي مديريت دانش، شهر هوشمند و توسعه فرهنگي اين شهرها با تمركز بر مراكز اطلاعات و دانش تدوين شده است.يافته ها: در سايه مديريت و اشتراك‏‌گذاري دارايي‌هاي دانشي موجود ميان مراكز اطلاعات و دانش، از دوباره‌‏‌كاري در توليد و استفاده از داده، اطلاعات و دانش توسط مراكز ذكرشده جلوگيري شده، هزينه‏‌ها كاهش يافته و از قابليت‏‌ اشتراك دارايي‌هاي دانشي در راستاي برنامه‏‌ريزي‏‌ها، تصميم‏‌گيري‏‌ها و هوشمندسازي خدمات به‌طور مؤثري بهره‌برداري مي‌شود.نتيجه‌گيري: شهرهاي هوشمند نتيجه برهم‏‌كنش‏‌هاي ميان شهروندان، نهادها و كاركردهاي شهري با استفاده از داده، اطلاعات، دانش و فناوري‌هاي اطلاعات و ارتباطات خواهد بود. در نتيجه، لازم است تمام سازمان‏‌هايي كه در شهر، منشأ ارائه خدمات به شهروندان در حوزه‏‌هاي مشخصي هستند، بر اساس يك سري داده، اطلاعات و دانش مشترك و در نقطه‌اي مشترك، تصميمات خود را اتخاذ كرده و فقط نتيجه‏‌اي كه حاصل كار چند سازمان است به ذي‌نفعان اصلي يا همان شهروندان ارائه گردد. در اين راستا شهرهاي هوشمند به‌عنوان زيست‌بوم‌‏‌هاي شهري جديد با استفاده از نظام داده، اطلاعات، دانش و نوآوري باز، منجر به يكپارچه شدن فناوري‏‌هاي ديجيتالي، دانش و دارايي‏‌ها و به‌تبع، افزايش پاسخگويي به شهروندان و ارتقاي كيفيت زندگي آنان خواهند شد.