بايسته هاي ديپلماسي رسانه اي جمهوري اسلامي ايران در چارچوب سياست موازنه قوا در دوران پسابرجام

رشد سريع فناوري‌هاي ارتباطي، دولت‌ها را با اين حقيقت رو‌به‌رو كرده كه شكل جديدي از ديپلماسي، در قالب ديپلماسي رسانه‌اي، وارد عرصه معادلات بين‌المللي شده است. در اين ديدگاه، نسبت به ديپلماسي، رسانه ابزاري تلقي مي‌شود كه سياستمداران با استفاده از آن، ديدگاه خود را محك مي‌زنند و از رسانه، به عنوان ابزاري در جهت ارتقاي منافع ملي استفاده مي‌كنند. در اين ميان، اهميت ديپلماسي رسانه‌اي براي جمهوري اسلامي ايران، در دوران پسابرجام و با در نظر گرفتن خروج آمريكا از برجام و اتخاذ راهبرد رئاليسم تهاجمي و اعمال فشار حداكثري بر ايران، دوچندان مي‌شود. از اين رو پژوهش حاضر، با استفاده از روش فراتركيب، در چارچوب نظريه همگرايي رسانه‌‌ها و با در نظر گرفتن ظرفيت رسانه‌اي موجود در ايران، اين موضوع را بررسي مي‌كند كه چگونه جمهوري اسلامي ايران، با استفاده از ظرفيت‌هاي رسانه‌اي خود سياست موازنه قوا را در پيش گيرد و در تغيير رويكرد جامعه بين‌المللي در قبال ايران مؤثر عمل كند. نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد، جمهوري اسلامي ايران، بايد با به كارگيري بازوهاي رسانه‌اي و بازتعريف منافع ملي خود در شرايط جديد، و تمركز بر دو حوزه محوري سياست و افكار عمومي و توسعه همكاري‌هاي رسانه‌اي كشورهاي همسو و هم‌پيمان، همچون چين و روسيه نسبت به ايجاد موازنه قوا در برابر آمريكا در عرصه منطقه‌اي و جهاني اقدام كند.