واكاوي و كاربست روش شناختي تحليل قاب در رسانه هاي خبري از منظر رويكرد كيفي

تحليل قاب از جمله روش‌هاي مورد استفاده در رسانه‌ها محسوب مي‌شود. با مقاله رابرت انتمن در سال 1993، تحليل قاب به يك روش مهم تبديل شد. از زماني كه گافمن، مفهوم تحليل قاب را معرفي كرد و انتمن در زمينه تحليل رسانه‌هاي جمعي آن را به كار گرفت، محققان اين روش را براي درك نحوه ارائه اطلاعات، توسط رسانه‌هاي چاپي و ساير رسانه‌ها، مورد استفاده قرار داده‌اند. امروزه تحليل قاب با متيو نيسبت وارد مسير جديدي شده است و در ارتباطات علم و بازتاب مشكلات زيست‌محيطي، تغييرات آب‌ و هوايي، مسائل علمي و غيره مورد استفاده قرار مي‌گيرد. مطالعه‌ها‌يي كه از تحليل قاب به عنوان روش‌شناسي استفاده كرده‌اند از رويكردهاي گوناگون نظري و روش‌شناختي بهره جسته‌اند، كه منجر به تعاريف عملي متفاوتي شده و بيشتر آن‌ها نيز تجربي و مختص اهداف مطالعه مربوط بوده است. اين مقاله، در صدد ارائه يك صورت‌بندي كلي از تحليل قاب كيفي در رسانه‌هاي خبري است كه با متمايز كردن آن از نوع كمي و نقد رويكرد كيفي آغاز مي‌شود و به شناخت انواع تحليل قاب هرمنوتيك يا كيفي ، كل‌گرايانه دستي ، تقليل‌گرايانه دستي و زبان‌شناختي و رايانه‌محور و نقاط ضعف و قوت هر يك از آن‌ها مي‌پردازد. در ادامه به رابطه تحليل قاب، با ساير روش‌ها از جمله تحليل گفتمان و تحليل محتوا پرداخته مي‌شود و همچنين در پايان، نحوه كاربرد آن‌ها را در فرايند تحقيق شرح مي‌دهد.