تأثير پوشش پلاستيك و پاكلوبوترازول بر ساقه روي و عملكرد چغندرقند پاييزه در منطقه مشهد

در اين تحقيق اثرات استفاده از پوشش پلاستيك و پاكلوبوترازول بر ساقه‌روي، عملكرد و كيفيت كشت پاييزه چغندرقند در قالب آزمايش كرت‌هاي خرد شده  با طرح پايه بلوك‌هاي كامل تصادفي با چهار تكرار در منطقه مشهد طي دو سال زراعي 98-1397 و 99-1398 بررسي شد. عامل اصلي شامل تاريخ كاشت در سه سطح (اول، 10 و 20 مهرماه) و عامل فرعي شامل كنترل ساقه‌روي در چهار سطح (شاهد، پوشش پلاستيك، پاكلوبوترازول و كاربرد هم‌زمان پاكلوبوترازول و پوشش پلاستيك) بود. ميانگين كاهش ساقه‌روي در تيمارهاي پوشش پلاستيك، پاكلوبوترازول و كاربرد هم‌زمان پاكلوبوترازول و پوشش پلاستيك نسبت به شاهد به ترتيب 69/06، 32/98 و 91/88 درصد بود. ميانگين عملكرد قندخالص نشان داد كه تيمارهاي پوشش پلاستيك، 1/11 تن در هكتار افزايش پاكلوبوترازول 1/93 كاهش و كاربرد هم‌زمان پاكلوبوترازول و پوشش پلاستيك نسبت به شاهد 1/19 تن در هكتار كاهش داشته است. بين تاريخ هاي مختلف كشت از نظر عملكرد قندخالص تفاوت معني داري وجود نداشت، علت آن بروز ساقه‌روي در كشت زود و در نتيجه كاهش درصد قند و همچنين كاهش عملكرد در كشت ديرهنگام مي‏تواند باشد. در تيمارهاي كنترل ساقه روي، پوشش پلاستيك با كاهش حدود 70 درصد ساقه‌روي در تاريخ دوم كاشت نسبت به تاريخ كشت اول باعث افزايش عملكرد نيز گرديد. نتايج نشان داد كه كاربرد پاكلوبوترازول و كاربرد هم‌زمان پاكلوبوترازول و پوشش پلاستيك كاهش معني داري بر عملكرد قند خالص داشت. از طرفي به دليل تأثير معني دار كاربرد هم‌زمان پاكلوبوترازول و پوشش پلاستيك بر كاهش ساقه روي، لازم است بررسي هاي بيشتري در خصوص مقدار و زمان كاربرد پاكلوبوترازول براي رفع اثرات منفي بر عملكرد انجام شود.