ارزيابي تنوع ژنتيكي نمونه‌هاي Beta vulgaris subsp. maritima با استفاده از نشانگرهاي مولكولي هسته و سيتوپلاسم

چغندر ماريتيما (Beta vulgaris ssp. maritima) نقش مهمي در برنامه هاي به نژادي چغندرقند دارد و تحقيق در مورد تنوع ژنتيكي آن اهميت زيادي دارد. تعداد 13 نمونه چغندر ماريتيما شامل 10 نمونه ايراني و سه نمونه اروپايي در اين تحقيق ارزيابي شدند. دو نوع نشانگر مولكولي ISSR و ماهوارك (minisatellite) براي بررسي ژنوم هسته و ميتوكندري مورد استفاده قرار گرفت. تعداد 176 مكان با 13 آغازگر شناسايي شد كه 147 مورد (84/27 درصد) چندشكلي نشان دادند. نتايج مشخص نمود كه در بين نمونه ها ارزش محتواي اطلاعات چند شكلي (PIC) به ميزان 32درصد است.  آغازگرهاي (AC)8YT و (GA) 8YC بيشترين ميزان ارزش PIC (38%) را داشتند. آغازگر (CT)8RG با بيشترين شاخص نشانگر (MI) مي تواند براي تجزيه هاي بيشتر مورد استفاده قرار گيرد. بر اساس نتايج تجزيه هاي UPGMA و ANOVA همه نمونه ها به دو گروه اصلي تقسيم شدند. تجزيه به مؤلفه هاي اصلي (PCoA) با دندروگرام تنوع ژنتيكي نشان داد كه نمونه هاي ايراني و اروپايي از يكديگر متفاوت هستند. براي مطالعه تنوع سيتوپلاسمي، از چهار نشانگر ماهوارك استفاده شد. نمونه ها به چهار گروه ميتوكندريايي بر اساس تنوع آغازگرها تقسيم شدند. با توجه به نتايج توالي‌يابي برخي نمونه هاي ايراني هتروپلاسمي بودند.