اثرات روش كاشت بر عملكرد كمي و كيفي چغندرقند در نظام‌هاي خرده مالكي

به‌منظور بررسي اثرات روش‌هاي مختلف كشت بر خصوصيات كمي و كيفي محصول چغندرقند در قطعات كوچك (نظام‌هاي خرده مالكي)، تحقيقي در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي در ايستگاه تحقيقات چغندرقند مهندس مطهري واقع در كرج و مركز تحقيقات كشاورزي استان كرمان طي سال‌هاي 1388 و 1389 اجرا شد. تيمارهاي مورد بررسي شامل كشت سنتي (درهمپاش)، كشت با بذركار جاندير با فاصله رديف 50 سانتي‌متر، كشت با بذركار نيوماتيك با فاصله رديف 50 سانتي‌متر، كشت با بذركار دستي تك رديفه با فواصل رديف 30، 40 و 50 سانتي‌متر در زمين صاف و بدون ايجاد جويچه و پشته (فارو) و كشت با بذركار دستي تك رديفه با فواصل رديف 40 و 50 سانتي‌متر بر روي پشته بود. لازم به ذكر است كه در حال حاضر فاصله خطوط كشت در مزارع بزرگ كه از بذركارهاي چند رديفه استفاده مي شود، 50 سانتي‌متر است. نتايج نشان داد كه تيمارهاي مورد بررسي و روش هاي مختلف كشت بر روي صفات كمي محصول ازجمله تراكم بوته در واحد سطح، عملكرد ريشه، عملكرد شكر و شكرسفيد تأثير معني‌دار ولي بر صفات كيفي و ناخالصي‌هاي ريشه تأثير معني دار نداشت. در هر دو منطقه كمترين عملكرد ريشه و قند با كشت سنتي (شاهد آزمايش) توليد شد. در كرج كشت با بذركار دستي يك رديفه با فاصله رديف 40 سانتي‌متر و در كرمان كشت با بذركار دستي يك رديفه با فاصله رديف 30 سانتي‌متر بيشترين عملكرد ريشه و شكرسفيد را نشان داد. تأثير مكان بر بيشتر صفات كمي و كيفي معني دار، ولي بر ناخالصي هاي ريشه تأثير معني دار نداشت. با توجه به تحليل داده هاي به‌دست ‌آمده مي‌توان نتيجه‌گيري كرد كه در نظام‌هاي خرده مالكي و قطعات كوچك، مي‌توان با ايجاد فاصله خطوط كمتر كشت نسبت به اراضي بزرگ و متعاقباً با ايجاد تراكم بوته بيشتر و سطح پوشش يكنواخت‌تر با استفاده از دستگاه‌هاي كوچك، كارائي مصرف نهاده‌ها را افزايش داد.