گزارش تحليلي كشت پاييزه چغندرقند در سال زراعي 1401-1400

سطح زيركشت‌ چغندرقند پاييزه در سال زراعي 1401-1400 نسبت به سال قبل در حدود پنج هزار هكتار (از 26 به 21 هزار هكتار) كاهش يافت كه بخش عمده آن مربوط به استان خوزستان و ناشي از محدوديت منابع آب بود. عملكردريشه از 53 تن به 68 تن در هكتار افزايش و عيار قند از 14/81 به 14/64 درصد كاهش يافت. افزايش عملكرد باعث گرديد با وجود كاهش سطح زيركشت، چغندرقند توليدي نسبت به سال قبل افزايش و از 1/41 به 1/43 ميليون تن رسيد. فعاليت مجدد كارخانه قند اهواز بعد از 15 سال و افزايش دو برابري سطح زيركشت در استان‌هاي كرمانشاه و فارس، افزايش عملكردريشه در كليه مناطق و فعاليت كارخانه‌هاي قند اقليد و كوار در كشت‌پاييزه استان فارس از اتفاقات خوب دراين سال زراعي بود. طولاني‌شدن دوره برداشت تا 30 تيرماه در استان خوزستان، ساقه‌روي مزارع در استان كرمانشاه در نتيجه استفاده از رقم نامناسب و پايين‌تر بودن دماي هوا طي زمستان و نيز ساقه‌روي در برخي مناطق استان فارس ازجمله چالش‌هاي كشت پاييزه چغندرقند در سال زراعي 401-1400 بود. هزينه بالاي توليد چغندرقند و پايين بودن ميانگين عملكرد در مناطق جديد ازجمله مواردي است كه ممكن است كشت پاييزه را در اين مناطق با چالش مواجه سازد. از اين رو توسعه و پايداري توليد چغندرقندپاييزه نياز به كاهش هزينه‌هاي توليد، افزايش عملكردريشه، عيار و استفاده بهينه از منابع آب مي‌باشد كه با برنامه‌ريزي صحيح و انتقال يافته‌هاي تحقيقاتي به عرصه‌هاي توليد، قابل‌دستيابي خواهد بود.