پيش بيني سبك زندگي سلامت محور بر اساس سخت رويي روان شناختي با نقش ميانجي تكانش گري در زنان ورزش كار

برخورداري ورزشكاران از سبك زندگي سلامت محور در افزايش موفقيت آنها اهميت خاصي دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش واسطه‌اي تكانشگري در رابطه سخت رويي روانشناختي و سبك زندگي سلامت محور در زنان ورزشكار انجام شد. مطالعه حاضر، توصيفي-همبستگي و از نوع مدل‌سازي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل كليه ورزشكاران زن باشگاه‌هاي ورزشي شهر سمنان در سال 1399 بود كه با روش نمونه‌گيري در دسترس تعداد 182 نفر براي شركت در اين مطالعه انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها شامل پرسشنامه سخت‌رويي ‌روان‌شناختي كوباسا (1982)، پرسشنامه‌ تكانشگري بارات و همكاران (1997) و پرسشنامه رفتارهاي ارتقاء دهنده سلامت والكر و همكاران (1995) بود. براي تحليل داده‌ها از روش‌هاي ضريب همبستگي پيرسون و تحليل مسير با بهره‌گيري از نرم افزار اس.پي.اس.اس و ايموس استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد كه ضريب همبستگي بين سخت‌رويي ‌روان‌شناختي و تكانشگري با رفتارهاي ارتقاء دهنده سلامت در سطح 0.01 معنادار بود. همچنين تكانشگري در رابطه بين سخت‌رويي ‌روان‌شناختي و رفتارهاي ارتقاء دهنده سلامت داراي نقش ميانجي بود (0.05 P). بر اين اساس متخصصان حوزه ورزش مي‌توانند به استناد يافته‌هاي اين مطالعه، به طراحي مداخلات لازم به منظور اصلاح سخت‌رويي ‌روان‌شناختي و تكانشگري در افراد ورزشكار بپردازند و بدين طريق آنها را در دستيابي به يك سبك زندگي سلامت محور ياري برسانند.