مقايسه اثربخشي درمان‌هاي متمركز بر شفقت و هيجان‌مدار بر مشكلاتِ روانشناختي-زناشويي همسرِ جانبازان

پژوهش حاضر به‌منظور مقايسه‌ي اثربخشي درمان متمركز بر شفقت و هيجان‌مدار بر مشكلات روانشناختي-زناشويي همسر جانبازان انجام گرفت. جامعه آماري شامل تمام همسر جانبازان در مناطق 13 و 14 تهران بودند. نمونه‌گيري  به‌صورت  هدفمند از بين زناني انجام گرفت كه در سال 1399 به بنياد شهيد مناطق 13 و 14 تهران مراجعه كرده بودند. پس از شناسايي زناني كه مشكلات روانشناختي-زناشويي داشتند؛ 45 نفر از شركت‌كنندگان به‌صورت تصادفي در دو آزمايش و يك گروه كنترل قرار گرفتند (هر گروه 15 نفر). ارائه‌ي جلسات درمان، در سراي سلامت منطقه 13 شهرداري تهران انجام گرفت. روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه كنترل و مرحله پيگيري بود. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه مشكلاتِ روانشناختي-زناشويي همسرانِ جانبازان استفاده شد. سپس داده‌ها با استفاده از تحليل كوواريانس تك‌متغيري (ANCOVA) و آزمون تعقيبي بونفروني مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفتند. يافته‌ها نشان داد كه هر دو درمان در كاهش مشكلات روانشناختي-زناشويي همسرانِ جانبازان اثربخش بودند؛ اما اثربخشي درمان متمركز بر شفقت نسبت به درمان هيجان مدار به‌طور معناداري بيشتر بود. بنابراين، مي‌توان از درمان متمركز بر شفقت و درمان هيجان‌مدار يا تلفيقي از اين دو درمان جهت بهبود مشكلاتِ روانشناختي-زناشويي همسرانِ جانبازان بهره برد.