رابطه ابعاد فرزندپروري با تاب‌آوري تحصيلي: نقش واسطه‌اي تنظيم شناختي هيجان در فرزندان نوجوان خانواده‌هاي جانباز

پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطه ابعاد فرزندپروري ادراك شده و تاب‌آوري تحصيلي با نقش واسطه‌اي تنظيم شناختي هيجان فرزندان خانواده‌هاي جانباز انجام شد. اين مطالعه، توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري پژوهش شامل كليه فرزندان دختر و پسر خانواده‌هاي جانباز پايه (اول تا سوم) دوره متوسطه دوم نظري دبيرستان‌هاي شاهد و دولتي شهرستان ملاير بود كه در سال تحصيلي (1400-1399) مشغول به تحصيل بودند. در اين پژوهش 250 نفر به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزار‌هاي اين پژوهش، مقياس تاب‌آوري تحصيلي مارتين (2001)، تنظيم شناختي هيجان (CERQ؛ گرانفسكي و كرايج، 2006) و ابعاد فرزندپروري ادراك شده گرولينگ و همكاران (1997) بودند. داده‌هاي به‌دست آمده با روش‌هاي همبستگي و تحليل مسير مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها نشان داد ابعاد فرزندپروري ادراك شده والدين (گرمي، درگيري و حمايت از خودمختاري) به جز درگيري پدر پيش‌بيني‌كننده مثبت و معنادار تاب‌آوري تحصيلي بودند. اثر مستقيم ابعاد فرزندپروري ادراك شده والدين بر تنظيم شناختي هيجان معنادار به‌دست آمد. همچنين اثر غير مستقيم ابعاد فرزندپروري ادراك شده والدين به‌واسطه تنظيم شناختي هيجان بر تاب‌آوري تحصيلي معنادار بود. و اثر مستقيم تنظيم شناختي هيجان بر تاب‌آوري تحصيلي نيز معنادار بود. نتيجه‌گيري: بر اساس يافته‌هاي اين پژوهش مي‌توان نتيجه گرفت، ابعاد فرزندپروري ادراك شده فرزندان خانواده‌هاي جانباز، تاثير مهمي در تنظيم هيجانات و تاب‌آوري در برابر مشكلات دارند. همچنين استفاده از راهبردهاي مثبت و منفي تنظيم هيجان، تاب‌آوري را پيش‌بيني مي‌كنند.