عوامل مؤثر بر طلاق در جامعه ايراني؛ الگويابي با استفاده از روش ديمتل

خانواده بستر تمام شئونات اجتماعي و خاستگاه افراد است كه به‌عنوان يكي از اصلي‌ترين نهاد اجتماعي آشفتگي و آسيب بر آن و پديده طلاق در گسترش مسائل اجتماعي بي‌تأثير نخواهند بود. هدف از اين پژوهش بررسي عوامل مؤثر بر طلاق در جامعه ايراني؛ الگويابي با استفاده از روش ديمتل با رويكرد پيمايشي است. در اين روش به رابطه‌ي علي و معلولي ميان عوامل مؤثر بر طلاق پرداخته شده است، بدين صورت كه ابتدا با بررسي ادبيات تحقيق عوامل مؤثر بر طلاق شناسايي و سپس به منظور تبيين و ارزيابي روابط بين اين عوامل از روش ديمتل استفاده شده است.جامعه‌ي آماري اين تحقيق را خبرگان و متخصصان در حوزه‌ي اجتماعي و آشنا به حوزه‌ي خانواده، در دانشگاه كاشان در سال ۱۴۰۰ تشكيل داده است. پرسشنامه‌ي مذكور شامل ۹ عامل اصلي و ۳۱ عامل فرعي است و خبرگان و متخصصان به ميزان تأثير هر عامل نسبت به عامل ديگر امتياز دادند. نتايج نشان داد كه، مؤلفه‌ي «عوامل اخلاقي» بيشترين اثرگذاري را بر ساير عناصر داراست، در مقابل «باورهاي مذهبي» كه كمترين مقدار را به خود اختصاص داده است، كه به شدت تحت تاثيرديگر عناصر الگو قرار دارد و مهمترين عامل اثرپذير شناسايي شد. مؤلفه‌ي «عوامل رواني» بيشترين تعامل را با ديگر عوامل داشته است و در مركز مدل قرارگرفته است. همچنين، از بين عوامل فرعي هم، خيانت، عدم آمادگي رواني براي ازدواج، ازدواج تحميلي با ضريب تعيين 0/586 در رتبه‌ي نخست، عدم تناسب سني زوجين با ضريب تعيين 0/571 در رتبه‌ي دوم، خيانت خانواده‌ها با ضريب تعيين 0/501 در رتبه‌ي سوم، عدم ارضاي نيازهاي جنسي و فقدان خلق و خوي مناسب با ضريب تعيين 0/358 در رتبه‌ي چهارم و عدم تناسبات اجتماعي و فرهنگي ميان خانواده‌هاي زوجين با ضريب تعيين 0/312 در رتبه‌ي پنجم قرار دارد و بقيه ضرايب نيز در رتبه‌هاي بعدي قرار دارد.