بازيابي معنايي مفهوم فرهنگ آپارتمان نشيني در شهر مشهد مقدس

هدف پژوهش حاضر، بازيابي و تحليل معاني مفهوم فرهنگ آپارتمان نشيني از نگاه ساكنان آپارتمان مي باشد. به اين منظور از روش تحقيق كيفي (توصيفي-تحليلي) استفاده گرديده است. جامعه مورد بررسي پژوهش حاضر، ساكنان آپارتمان در مناطق 2و9 شهر مشهد مي باشند. حجم نمونه ي پژوهش، تعداد 21 نفر از ساكنان آپارتمان نشين مبتني بر اشباع نظري تعيين، كه به شيوه نمونه گيري هدف مند دنبال گرديده است. ابزار گردآوري دادهاي پژوهش، مصاحبه ي باز و نيمه ساخت يافته انتخاب گرديده است. جهت تحليل داده ها از نرم افزار maxqda  استفاده شده است. داده هاي پژوهش به روش تحليل تماتيك مورد واكاوي قرار گرفته اند. يافته هاي پژوهش حاضر نشان مي دهد كه مقولات: روابط اجتماعي سازنده، اعتماد اجتماعي، مشاركت اجتماعي، تنوع فرهنگي، سبك نوين زندگي، از جمله شاخص ها و معيارهايي هستند كه از طرف ساكنين در قالب فرهنگ آپارتمان نشيني تعريف شده و بر رفتار افراد در محيط هاي زندگي جمعي بيشترين تأثير را دارند. درنتيجه اگر ساكنان در دو بعد عملكردي و ساختاري بر پايه ي ارزش ها و هنجارهاي يذيرفته شده ي ايراني - اسلامي عمل نمايند، بهبود فرهنگ زندگي جمعي و نهادينه كردن آن در تعاملات زندگي روزمره جهت تغيير در عادت واره هاي رفتاري ساكنان فراهم مي گردد.