سازوكار ارتقاي مشاركت دانش جويان در نظام مديريت دانشگاهي با تأكيد بر توسعه ي مؤلفه هاي فرهنگي

در آموزش عالي ايران «نظام مديريت دانشگاهي» ساختار بيش از اندازه هرمي و متمركز به خود گرفته و فضاي مداخله ي حداقلي را براي ذي نفعان بالاخص دانش جويان به وجود آورده كه اين موضوع برخي حوزه هاي عملكردي دانشگاه ها را با چالش روبه رو ساخته است. تحقيقات نشان مي دهد عدم توسعه ي مناسب فرهنگ مشاركتي در دانشگاه ها يكي از علل عمده ي مطرح شده در اين زمينه مي باشد. هدف اين پژوهش طراحي سازوكار ارتقاي مشاركت دانش جويان در نظام مديريت دانشگاهي مبتني بر توسعه ي مؤلفه هاي فرهنگي به مطالعه مي باشد. در اين تحقيق ابتدا با بهره گيري از روش كيفي مؤلفه هاي مؤثر فرهنگي بر مشاركت دانش جويان شناسايي و اولويت بندي شد، پس از آن با به كارگيري روش كمّي و با استفاده از ابزار پرسش نامه و نمونه ي آماري381 نفر از دانش جويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات، به عنوان مطالعه ي موردي تحقيق داده هاي آماري جمع آوري شد و با كمك نرم افزارSPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. بر اساس يافته هاي اين پژوهش مشاركت دانش جويان در نظام مديريت دانشگاهي ايران بر اساس مؤلفه هاي فرهنگي وضعيت مطلوبي ندارد و شكل گيري فرآيندهاي غير تعاملي، عدم تمايل به كار گروهي، تمركزگرايي دانشگاه ها، نبود ساختارهاي مناسب مشاركتي در كنار ضعف مؤلفه هاي فرهنگي از موانع مهم آن به شمار مي آيند. نتايج اين پژوهش حاكي از آن است كه 42 مؤلفه ي فرهنگي و اجتماعي در 4 بعد نهادي(12 مؤلفه)، بعد نگرشي(13 مؤلفه)، بعد رفتاري(8 مؤلفه) و بعد ارزشي(9 مؤلفه) بر ارتقاي مشاركت دانش جويان در نظام مديريت دانشگاهي ايران مؤثر مي باشند، تقويت اين مؤلفه ها در چارچوب سازو كار پيشنهادي اين تحقيق مي تواند به ارتقاي نظام مديريت دانشگاهي در قالب يك «نظام شورايي» منجر شود.