بررسي انتقادي اخلاق داروينيستي بر اساس معيارهاي حكمت متعاليه و تاثير آن در سبك زندگي

مفهوم اخلاق و سبك زندگي، مفاهيم مستقلي هستند كه در مقام ثبوت با يكديگر ارتباط وثيقي دارند. سبك زندگي مجموعه اي از الگوهاي رفتاري است كه برآمده از سامانۀ اعتقادي، اخلاقي و هويت فردي و اجتماعي است. غفلت انسان از اصلاح سامانۀ معرفتي حوزۀ اخلاق، موجب بروز و ظهور پيامدهاي منفي در شيوۀ زندگي وي مي گردد. پژوهش حاضر با هدف دستيابي به پيامدها و لوازم منطقي پارادايم اخلاقي ملاصدرا و داروينيسم و تاثير آن بر سبك زندگي با روش اسنادي-تحليلي انجام گرفته است، تا مخاطب متفكر را با مباني موثر در سبك زندگي اش مواجه كند، اين مواجهه سبب مي شود مخاطب متفكر به اصلاح سامانۀ معرفتي اخلاقي خويش همت گمارد. يافته ها حاكي از آن است كه اخلاق دارويني نمي تواند بطور كامل استلزامات و پيامدهاي خود را در مقام ثبوت پشتيباني نمايد؛ در حالي كه پيامدهاي پارادايم صدرايي در اخلاق، اصولي قابل دستيابي و اجرا در زندگي بدست مي دهد كه استدلال پذيرند.