ديوارنوشته‌ها در چشم‌انداز زباني كرمانشاه

چشم‌انداز زباني به‌عنوان يكي از شاخه‏هاي جديد زبان‏شناسي اجتماعي به كاربرد و بررسي علائم و نشانه‏هاي زباني به‌صورت نوشتاري در مكان‌‏هاي عمومي مي‏پردازد. با توجه به اين تعريف، تمام علائم جاده‏اي، بيلبورد‏هاي تبليغاتي، اسم خيابان‏ها، اسم مكان‏ها، علائم تبليغاتي مغازه‏ها، ديوارنوشته‏ها و غيره چشم‌انداز زباني يك منطقۀ خاص را تشكيل مي‏دهند. هدف از انجام اين پژوهش تحليل، بررسي و رمزگشايي ديوارنوشته‏ها در چارچوب مفهوم چشم‌انداز زباني است. از آنجا كه پديدۀ چندزبانگي در چارچوب چشم‌انداز زباني بسيار پراهميت است، محققان اين پژوهش كوشيدند تا بازنمود چندزبانگي را نيز در ديوارنوشته‏هاي كرمانشاه بررسي كنند. ديوارنويسي پديده‏اي زباني ـ اجتماعي و ابزاري براي بيان دل‏‌مشغولي‌ها و انديشۀ مردم هر جامعه است. پژوهش حاضر از نوع توصيفي ـ ميداني است كه به شيوۀ گردآوري اسنادي (عكس‌برداري)، به مطالعه تعداد 2008 ديوارنوشتۀ شهر كرمانشاه پرداخته است. از ميان 2008 ديوارنوشته، 95.1 درصد ديوارنوشته‏هاي شهر به فارسي، 3.08 درصد به عربي و 1.5 درصد به انگليسي است و هيچ ديوارنوشته‏اي به زبان كردي وجود ندارد. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه ديوارنوشته‏هاي كرمانشاه بيشتر برگرفته از فرهنگ غيررسمي هستند كه توسط تودۀ مردم بر ديوار‏ها نقش بسته‏اند. در بررسي بازنمود چندزبانگي در كرمانشاه و در مقايسۀ سه زبان فارسي، انگليسي و عربي، زبان فارسي بيشترين مضامين ارزشي برآمده از فرهنگ رسمي و مضامين تبليغاتي برآمده از فرهنگ غيررسمي را دربر داشت. ديوارنوشته‏هاي انگليسي بيشتر مربوط به نام‏ها بودند و ديوارنوشته‏هاي عربي نيز مضمون عقيدتي‏ ـ مذهبي داشتند.