نقش ساختار مشاركت كلاسي در اثربخشي رويكرد توجه به فرم غيرمستقيم

يكي از موضوعات قابل‌توجه در زمينۀ آموزش زبان دوم، نقش ساختار مشاركت كلاسي در شكلگيري توجه به فرم غيرمستقيم در آموزش نكات گرامري است (; Lehrer Palincsar, 2004 (Nassaji, 2010 2013. هدف مطالعۀ حاضر بررسي ميزان كاربرد توجه به فرم غيرمستقيم در ساختارهاي مشاركت كلاسي معلم ـ دانش‏آموز و اثربخشي آن در فراگيري زمان گذشته افعال باقاعده و بيقاعده از طريق فعاليت املاء ـ انشاء بود. بدين منظور، پس از برگزاري آزمون تعيين سطح براي يك گروه هفتاد نفري از شركت‏كنندگان، 32 نفر از زبان‏آموزهاي سطح پيش‌متوسط انتخاب شدند و سپس به‏طور تصادفي در سه ساختار مشاركتي (ده نفر در گروه انفرادي، دوازده نفر در گروه‏هاي كوچك و ده نفر در گروه كلاسي) قرار گرفتند. آموزش توجه به فرم غيرمستقيم در ده جلسه و به مدت دو ماه و نيم به طول انجاميد. تعاملات  بين معلمان و دانش‌آموزان در هر سه گروه به‏صورت صوتي ضبط، بازنويسي و كدگذاري شدند. بخش‌هاي زباني به‌عنوان واحد تجزيه و تحليل فراواني توجه به فرم غيرمستقيم قرار گرفت. نتايج حاكي از آن بود كه اكثر بخش‌هاي زباني در تعاملات انفرادي رخ دادند و عمدتاً از نوع واكنشي بودند. نتايج آزمون تحليل كي دو (توان دوم كا) نشان داد كه ارتباط معناداري بين نوع ساختار مشاركت كلاسي و استفاده از رويكرد توجه به فرم غيرمستقيم وجود دارد. همچنين مشخص شد باوجودي كه بخش‌هاي زباني اكثراً در ساختار تعاملات انفرادي رخ دادند، اما اثربخشي آنها  بيشتر در ساختار گروه‏هاي كوچك صورت گرفت.