بررسي نقش زبان با سازوكارهاي قدرت و اقناع در گفتمان اقتصادي (ايجاد تورم و پيش بيني هاي مربوط به آن)

رويكرد تحليل گفتمان انتقادي ـ شناختي ما را در اين امر ياري خواهد كرد كه آسيب‏هاي واردشده به مردم از لحاظ اقتصادي ‏چقدر مي‌تواند بار كلامي داشته باشد. هدف اصلي مقالۀ حاضر آن ‏است كه بحران اقتصادي اخير ايران را در ايجاد تورم و انتظارات تورمي (تأثير متغير‌هاي رواني بر نرخ تورم) در چارچوب تحليل گفتمان انتقادي، با رويكرد نورمن فركلاف (1989) و تمركز بر متن توليدشده با محوريت تك‌نرخي كردن ارز توسط رئيس كل بانك مركزي دولت دهم در پنجم بهمن‌ماه 1390بررسي كند. كنشگران اقتصادي مجهز به سازوكارِ قدرت در گفتمان اقتصادي مي‌توانند با ابزار اقناع، ايدئولوژي خود را كه در اين متن تك‌نرخي كردن ارز است به مخاطب منتقل كند. اين مقاله براي آشنايي هرچه بيشترِ ارتباط بين رويكرد تحليل گفتمان انتقادي ـ شناختي با اقتصاد به بررسي نرخ ارز و تأثير گفتمان بر روي آن مي‌پردازد و تأثير ابزار اقناعي در گفتمان اقتصادي را مورد بررسي قرار مي‌دهد. روش تحقيق در اين پژوهش تحليل كيفي از نوع تحليل گفتمان است. داده‌هاي اين پژوهش با انتخاب پنج جمله آغازين از متنِ «سايت تحليلي خبري عصر ايران» با كد خبري 195709 برگزيده شده‌اند و پس از تحليل متن در سه سطح توصيف، تفسير و تبيين؛ نقش زبان را در ايجاد تورم در جامعه بررسي كرديم. نتايج حاكي از آن است كه كنشگران اقتصادي مجهز به سازوكار قدرت در گفتمان اقتصادي به همراه ابزار اقناع مي‌توانند در تهييج اذهان و نگرش مردم نقش بسزايي داشته باشند.