ادراك كشاورزان از موانع و تسهيل كننده هاي اجتماعي سازگاري با تغييرات آب و هوا

تغييرات آب و هوا اكنون به يكي از چالش برانگيزترين مسائل اجتماعي جوامع مدرن تبديل شده كه منشأ انساني آن مورد اثبات قرار گرفته است. نقش انسان ها در انتشار گاز دي اكسيد كربن و افزايش سطح گازهاي گلخانه اي، موجبات گرمايش زمين و تغييرات ناگوار آب و هوا را فراهم آورده است. استان اصفهان آسيب هاي محيط زيستي زيادي را در رابطه با پديده ي تغييرات آب و هوا علي الخصوص در بخش كشاورزي تجربه مي كند. هدف اين پژوهش بررسي ادراك كشاورزان از موانع و تسهيل كننده هاي سازگاري با تغييرات آب و هوا است. رويكرد اين پژوهش كيفي است. در اين پژوهش تعداد 29 مصاحبه ي نيمه ساختاريافته با كشاورزان استان اصفهان انجام شده است. يافته ها نشان داد كه كشاورزان 5 نوع راهبرد سازگاري آسيب زا، دولت محور، كشاورزي تكنولوژيك، بوم سازگار و دگرشغلي را در مقابله با تغييرات آب و هوا انجام مي دهند. موانع سازگاري شامل ضعف اعتماد نهادي، شبكه ي همكاري ضعيف كشاورزان، آينده ي پيش بيني ناپذير، موانع ساختاري، فقر اطلاعاتي و اطلاعات كسب شده ي غيرموثق رسانه اي است. همچنين تسهيل كننده هاي سازگاري شامل دانش تغييرات آب و هوا، خودكارآمدي ادراك شده، كارآمدي اقدامات سازگاري ادراك شده، حس تعلق مكاني و حمايت دولتي است. موانع و تسهيل كننده هاي سازگاري با تغييرات آب و هوا، جنبه هاي فردي و ساختاري دارد. هم‌راستايي آموزش ها در مورد اقدامات سازگاري با كمك ها و حمايت هاي دولتي و تقويت سرمايه اجتماعي، مي تواند عاملي در جهت سازگاري بيشتر كشاورزان با تغييرات آب و هوا باشد.