تغيير و تداوم عادت‌واره اقتصادي در ميدان عشايري: (مطالعه موردي عشاير شهرستان گيلانغرب)

پژوهش حاضر درصدد كشف ساختار عادت‌ واره اقتصادي در ميدان عشايري است، تا بدين وسيله نگاهي واقع بينانه به نحوه عمل عشاير در عرصه تصميم‌ گيري اقتصادي بيندازد. روش تحقيق مورد استفاده در اين پژوهش ساختار گرايي برساختگرا است و براي گردآوري داده از مصاحبه هاي نيمه ساختار يافته و عميق بهره گرفته شده است و حجم نمونه نيز شامل 19 مشاركت كننده بوده كه با استفاده از نمونه گيري هدفمند انتخاب شده‌ اند و مصاحبه‌ ها با استفاده از روش تحليل محتواي جهت‌ دار تجزيه و تحليل شده‌ اند. يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد كه نوع عادت‌واره‌اي كه عاملان اجتماعي درون ميدان عشايري دارند بسيار مقتصدانه است. عاملان اجتماعي اين ميدان، به ويژه اعضاي بزرگسال، هزينه مصرفي اندك و هزينه تجملي ندارند و بسيار پرتلاش و اقتصادي هستند. پرورش گوسفند براي عاملان اجتماعي اين ميدان امري صرفاً صرفاً اقتصادي نيست، بلكه هدف و معناي زندگي است. با اين حال ميدان فعاليت آنها سبب شده آن‌ها مدام در حال تلاش و كوشش بوده و با صرف كمترين هزينه بيشترين بهره اقتصادي را نصيب خود كنند. اين عاملان نسبت به شغل و دام‌هاي خود چنان وابستگي عاطفي‌اي دارند كه توان تصور زندگي به شيوه‌اي ديگر برايشان ممكن نيست. آن‌ها به دنبال سود اقتصادي نيستند ولي عادت‌واره آن‌ها سبب شده كه نتيجه كار و اعمال آن‌ها منجر به كسب سود و سرمايه‌گذاري اقتصادي شود و از اتلاف سرمايه اقتصادي اجتناب ورزند. اعضاي جوان ميدان، همراه با تداوم شيوه كسب سود و درآمد اقتصادي، تغييراتي اندكي در نوع نگاه به سود و فعاليت اقتصادي دارند.