تشهير «متهم»؛ از اصل ممنوعيت تا موارد اباحه قانوني

در ماده 96 قانون آيين دادرسي 1392 به‌صراحت و با شرايطي خاص تشهير متهم از رهگذر وسايلي چون رسانه‌هاي جمعي مجاز دانسته شده و در همين راستا، در تبصره 2 ماده 353 قانون مذكور نيز انتشار جريان رسيدگي و گزارش پرونده در محاكمات علني را كه متضمن بيان مشخصات شاكي و متهم است تحت شرايط خاص تجويز گرديده است. به‌علاوه با مروري در مواد اين قانون به موارد ديگري از تشهير متهم مي توان برخورد نمود. اين پژوهش با روش توصيفي تحليلي و استفاده از منابع كتابخانه‌اي درصدد اثبات اين موضوع هست كه مطابق منابع فقهي (اماميه) و متون قانوني مجوزي براي تشهير متهم از طرقي چون متهم گرداني يا انتشار تصاوير تار شده و شطرنجي يا انتشار حروف ابتدايي نام و نام خانوادگي متهمان وجود ندارد و علاوه بر آن، تشهير متهم در سايه مواردي چون انتشار تصاوير نيز بايد به‌ندرت و با رعايت شرايط ويژه انجام گيرد.