واكاوي تجربۀ زيستۀ شهرنشينان از مواجهه با اپيدمي كرونا در زندگي روزمره (مورد مطالعه: شهر اصفهان)

اپيدمي كروناويروس، عصر حاضر را با مخاطراتي جديد و دامن‌گستر مواجه كرده است. هدف از تحقيق حاضر، واكاوي تجربۀ زيستۀ شهروندان اصفهاني از مواجهه با شرايط كرونايي است. سؤال تحقيق اين است كه شهروندان چه تجربه‌اي از زندگي در اين شرايط دارند؟ و چه راهبردها و استراتژي‌هايي را براي مقابله و مواجهه با آن به كار گرفته‌اند؟ تحقيق، كيفي و از نوع پديدارشناسي توصيفي است. 30 نفر از شهروندان اصفهاني به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند و مورد مصاحبۀ نيمه‌ساختاريافته قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از روش هفت‌مرحله‌اي كلايزي تحليل شد. يافته‌ها نشان داد سه مقولۀ اصلي تجربۀ مواجهۀ كرونايي شامل «تجربۀ مواجهه، هراس مواجهه و مديريت مواجهه»، فضاي مفهومي تجارب زيستۀ شهروندان اصفهاني را از مواجهۀ كرونايي تشكيل مي‌دهند. نتايج پژوهش، سويه‌هاي مختلفي را از مواجهۀ شهروندان با بحران كرونا به تصوير كشيد؛ از هراس رسانه‌اي، اقتصادي و اجتماعي تا شيوه‌هاي مختلف مديريت مواجهه (مقابله) ازجمله رفتارهاي انطباق‌جويانه، تغيير در سبك زندگي و پروتكل‌مندي كرونايي، مذهبي‌كردن مواجهه، توطئه‌انگاري و عادي‌انگاري فاجعه براي تاب‎آوري بيشتر در طول بحران. اپيدمي كروناويروس هراس كنشگران را از يك مخاطرۀ جهاني در وجوه مختلف آن برانگيخته است كه همسو با نظريۀ الريش بك و آنتوني گيدنز، بيانگر اضطراب و ناامني فراگير در جهان مدرن است؛ اما برهم‌كنشي اجتماعي كنشگران با اين مخاطرۀ جهاني در بستر شرايط اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي محيط زندگي خود، به برساخت اشكال گوناگون فهم از اين مخاطره و طرق متناقض رويارويي با آن منجر شده است كه نيازمند سياست‌گذاري اجتماعي وابسته به زمينه، براي كنترل نظام‌مند آسيب‌هاست.