عوامل روان‌شناختي و اجتماعي مؤثر بر دروغگويي در زندگي روزمره در بين شهروندان 18 تا 65 سال شهر ياسوج

زندگي روزمرۀ اجتماعي انسان‌ها همواره در مسيري مستقيم و مطابق با انتظارات افراد جامعه از يكديگر پيش نمي‌رود. يكي از نمودهاي فراز و نشيب در اين زندگي روزمره، پديدۀ دروغگويي است. هدف اصلي اين پژوهش، بررسي دروغگويي در زندگي روزمرۀ اجتماعي و عوامل روان‌شناختي و اجتماعي مؤثر بر آن در بين شهروندان 18 تا 65 سال شهر ياسوج است. پژوهش حاضر به روش پيمايشي انجام شد. جامعۀ آماري را شهروندان 18 تا 65 سال شهر ياسوج در سال 1400 تشكيل مي‎‍دهند كه تعداد 365 نفر به‌عنوان نمونۀ آماري به دست آمد. شيوۀ نمونه‎‍گيري، خوشه‌ا‎‍ي تصادفي چند‎‍مرحله‎‍اي بود. براي سنجش اعتبار ابزار تحقيق از اعتبار صوري و براي سنجش پايايي، از همساني دروني به روش ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شد. نتايج نشان داد هرچه ميزان احساس امنيت اجتماعي افزايش پيدا مي‎‍كند، ميزان دروغگويي كمتر مي‌شود. بين دو متغير عزت نفس و ميزان دروغگويي در بين شهروندان شهر ياسوج رابطۀ معكوس و معناداري وجود داشت. به‌علاوه اينكه با استفاده از تحليل مسير، مشخص شد احساس امنيت اجتماعي ازطريق عزت نفس نيز با دروغگويي رابطۀ معناداري دارد. همچنين هرچه ميزان مواجهه با دروغ در دوران كودكي بيشتر باشد، ميزان دروغگويي نيز بيشتر مي‎‍شود. بين متغيرهاي باورهاي ديني، سن و ميزان دروغگويي در بين شهروندان شهر ياسوج رابطۀ معكوس و معناداري وجود داشت؛ اما بين دروغگويي برحسب متغيرهاي جنسيت و تحصيلات پاسخگويان تفاوت معني‎‍داري وجود نداشت و ميانگين دروغگويي در افراد مجرد بيشتر از متأهلين نشان داده شد. نتايج تحليل رگرسيون چند متغيره نشان داد متغيرهاي امنيت اجتماعي، مواجهه با دروغ، باورهاي ديني و عزت نفس به‌طور هم‌زمان توانستند 32/5درصد از متغير وابسته را تبيين كنند.