الگوسازي ساختاري عوامل فرهنگي، اجتماعي و سياسي تأثيرگذار بر هم‌گرايي بين ‏قومي در شهر اهواز

كشور ايران از‌جمله كشورهايي است كه اقوام بسيار زيادي دارد؛ بنابراين بايد به اين امر توجه كرد كه انسجام و يكپارچگي در روابط و مناسبات اجتماعي، در‌ميان شهروندان و اقوام مختلف از عوامل مؤثر در توسعۀ اجتماعي جوامع است؛ بنابراين هدف مقالۀ حاضر، بررسي عوامل تأثيرگذار بر هم‌گرايي بين قومي در شهر اهواز است. روش اجراي پژوهش حاضر به‌صورت پيمايشي و ابزار جمع‏آوري اطلاعات پرسشنامه است. جامعۀ آماري پژوهش شامل افراد بالاي 16 سال دو قوم بختياري و عرب شهر اهواز است كه حجم نمونه براساس فرمول كوكران 384 نفر تعيين شد. براي جمع‏آوري داده‏ها از پرسشنامۀ استاندارد و براي روايي و پايايي متغيرهاي پژوهش از الگو‏سازي معادله‌هاي ساختاري استفاده شده‏ است. نتايج بخش الگوي اندازه‏گيري نشان مي‏دهد كه شاخص‏هاي روايي و پايايي ميزان مطلوبي دارند. يافته‏هاي پژوهش بيانگر تأثير معني‏دار متغيرهاي پژوهش بر ميزان هم‌گرايي بين قومي در‌ميان پاسخگويان است. با‌توجه به نتايج پژوهش ميزان تأثير متغير سرمايۀ فرهنگي (327/0)، قانون‏گرايي (312/0)، ميزان استفاده از رسانه‏هاي جمعي (256/0)، اعتماد اجتماعي (185/0)، احساس تعلق اجتماعي (114/0) و قوم‏گرايي (187/0-) است؛ از اين ‏رو در‌بخش الگوي ساختاري نيز با‌توجه به اعداد معناداري مي‏توان نتيجه گرفت كه فرضيه‏هاي پژوهش تأييد شده است؛ بنابراين تأثير متغير سرمايۀ فرهنگي، قانون‎گرايي، اعتماد اجتماعي، احساس تعلق اجتماعي، قوم‏گرايي و ميزان استفاده از رسانه‏هاي جمعي بر هم‌گرايي بين قومي در‌ميان پاسخگويان تأييد شده است. همچنين، نتايج الگو‌سازي معادله‌هاي ساختاري نشان مي‏دهد كه متغير سرمايۀ فرهنگي بيشترين تأثير را بر متغير هم‌گرايي بين قومي متغير دارد و در مرتبۀ بعد متغيرهايي چون قانون‎گرايي، ميزان استفاده از رسانه‏هاي جمعي، قوم‏گرايي، اعتماد اجتماعي و احساس تعلق اجتماعي قرار دارند. همچنين، 2/44 درصد از تغييرات متغير هم‌گرايي بين قومي ازسوي متغيرهاي پژوهش تبيين شده است. با افزايش ميزان اعتماد اجتماعي، احساس تعلق اجتماعي، سرمايۀ فرهنگي، گرايش به قانون‏گرايي، ميزان استفاده از رسانه‏هاي جمعي و كاهش ميزان قوم‏گرايي در‌ميان پاسخگويان مي‏توان ميزان هم‌گرايي بين قومي را در‌ميان پاسخگويان افزايش داد.