اثربخشي معنويت درماني اسلامي بر شادكامي دختران نوجوان خانواده‌هاي از هم‌ گسيخته

پژوهش حاضر اثر بخشي معنويت ‌درماني اسلامي را بر شادكامي دختران نوجوان خانواده‌هاي ازهم‌گسيخته به شيوه نيمه‌ آزمايشي و با طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه كنترل بررسي مي‌كند. جامعه آماري كليه دانش آموزان دختر متوسطه اول شهرستان اسلامشهر در سال 99-98 هستند كه از ميان آنان، 30 نفر به روش نمونه ‌گيري خوشه‌اي چند مرحله‌اي انتخاب شده‌اند. ابزار اندازه‌گيري پرسشنامه شادكامي آرگيل و كروسـلند (1987) است. پس از اعمال مداخله پس‌ آزمون و بعد از 4 ماه، آزمون پيگيري انجام شد. داده‌ها با استفاده از آزمون كوواريانس تك متغيره (آنكوا) و كوواريانس چند متغيره (مانكووا) و با نرم‌افزار Spss تجزيه و تحليل شدند. نتايج آماري حاصل از تحليل كوواريانس نشان داد كه معنويت ‌درماني اسلامي بر شادكامي در دختران نوجوان خانواده‌هاي از هم‌ گسيخته اثربخشي معنادار دارد. همچنين ميانگين نمره گروه آزمايش در پس ‌آزمون بيشتر از گروه كنترل و به لحاظ آماري معني‌دار است و به ترتيب امتيازات مقياس‌هاي رضايت خاطر، رضايت از زندگي، بهزيستي فاعلي، حرمت خود و خلق مثبت شركت‌كنندگان از نظر عضويت در گروه (آزمايش و كنترل) در مرحله پس‌ آزمون تفاوت معني‌داري دارند (01/0P ). بنابر اين روش معنويت ‌درماني اسلامي بر شادكامي به طور معناداري مؤثر و اين روش جهت بالا بردن ميزان شادكامي نوجوانان دختر خانواده‌هاي ازهم‌گسيخته كاربردي است.