تهيه نقشه حساسيت به سيل با استفاده از مدل SVM و تاثير توسعه شهر سبزوار بر افزايش پيك جريان سيل و خسارت ناشي از آن

اهداف و زمينه‌ها: در بيشتر طراحي‌هاي شهري، پيش ‌بيني سيل با بررسي كاربري اراضي و تراكم ساختماني شكل مي ‌گيرد، با اين حال، بر اساس تجربيات اين روش چندان موفقيت ‌آميز نبوده است. هدف از اين پژوهش، ارايه روش پيش‌ بيني سيلاب در شهر سبزوار با تاكيد بر رابطه بين پارامترهاي مدل‌هاي هيدرولوژيكي و توسعه شهري و همچنين سناريوهاي مطرح در طرح جامع سال ۸۵-۱۳۸۴-۸۵ بود. روش‌شناسي: اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و از لحاظ روش، توصيفي‌تحليلي است. اطلاعات مورد نياز به روش اسنادي و ميداني گردآوري شد. نقشه حساسيت سيلاب شهر سبزوار با استفاده از مدل SVM تهيه و نتايج مدل با استفاده از منحني ROC اعتبارسنجي شد. هيدرولوژي حوضه با استفاده از آمار ايستگاه هواشناسي سينوپتيك سبزوار در بازه زماني ۱۳۹۸-۱۳۵۸ بررسي شد. پيش بيني جريان‌هاي سطحي در سناريوهاي مختلف توسعه شهري، با استفاده از مدل‌هاي هيدرولوژيكي شهري و سامانه اطلاعات جغرافيايي طي دوره بازگشت‌هاي ۲، ۵، ۱۰ و ۲۵ ساله انجام شد. يافته‌ها: بر اساس مدل SVM حساسيت آسيب‌ پذيري در نواحي ۱، ۲، و ۳ شهر سبزوار به علت افزايش تراكم ساختماني، بيشتر است. مقدار سطح زير منحني حاكي از برازش مناسب مدل SVM است (AUC=۰.۹۱۲۳). يافته ‌هاي حاصل از پيش‌ بيني رواناب شهري نشان داده كه كانال‌هاي موجود در شهر سبزوار توانايي انتقال رواناب را ندارند. نتيجه‌گيري: توجه به نسبت سطوح قابل نفوذ و غيرقابل نفوذ در طرح ‌هاي جامع به ‌منظور پيشگيري از سيل گيري بسيار حايز اهميت است. روش SVM به اندازه كافي با شرايط ايران سازگار بوده و مي‌تواند در شرايط مشابه استفاده شود.