شناسايي محرك‌هاي برنامه‌ريزانه از ديدگاه بخش خصوصي و عمومي جهت شراكت در شهر مشهد

اهداف: در شهرهاي امروزي، مديريت شهري به تنهايي قادر به تامين خدمات و پيشنهادات در طرح‌هاي توسعه شهري نيست. براي اين منظور، همكاري با بخش خصوصي مورد توجه قرار گرفته و شراكت عمومي-خصوصي به‌عنوان يكي از شيوه‌هاي رايج همكاري ميان بخش‌هاي عمومي و خصوصي مطرح شده است. از طرفي شكل‌گيري شراكت عمومي-خصوصي بدون وجود محرك‌هايي كه منفعت هر دو بخش را تامين نمايد؛ امكان‌پذير نخواهد بود. از اين رو، مقاله حاضر براي اولين بار به شناسايي محرك‌هاي برنامه‌ريزي شهري موثر در شراكت عمومي-خصوصي متناسب با نظرات سرمايه‌گذار و مديريت شهري پرداخت. روش‌شناسي: اين مقاله كيفي و در سال ۱۳۹۹ در شهر مشهد انجام شد. روش نمونه‌گيري به صورت غيرتصادفي بود و اين مصاحبه‌ها تا زماني كه اشباع حاصل شد با ۱۱ نفر از مطلعان كليدي ادامه يافت. جمع‌آوري اطلاعات از طريق مصاحبه نيمه‌ساختاريافته با سرمايه‌گذاران و كاركنان شهرداري به‌عنوان بخش‌هاي عمومي و خصوصي انجام شد. تحليل اطلاعات و توليد كدها و مقوله‌ها به كمك كدگذاري‌هاي فرعي و انتسابي بود. يافته‌ها: داده‌هاي گردآوري‌شده در قالب ۱۱۰ كد اوليه، ۲۹ كد فرعي و ۵ مقوله شامل ايجاد محيط مناسب، افزايش بهره‌برداران، امكان سودآوري غيرمستقيم، امكان سود آوري مستقيم، افزايش قيمت زمين و ساختمان تحليل شدند. نتيجه‌گيري: نتايج به دست آمده نشان مي دهد محرك هاي برنامه‌ريزانه تنها به مباحث مرتبط با منفعت مالي و سودآوري محدوده نبوده بلكه علاوه بر آن‌ها  عوامل موثر در رضايت‌مندي عمومي و ايجاد محيط مناسب را نيز در برمي‌گيرند.