ارزيابي وضعيت آسيب‌‌پذيري ساختمان‌‌هاي شهر اشنويه در برابر زلزله

اهداف: امروزه يكي از مهم‌‌ترين مخاطراتي كه همواره شهرها را تهديد مي‌‌نمايد خطر وقوع زلزله است. پژوهش حاضر با هدف تحليل وضعيت آسيب‌‌پذيري ساختمان‌‌هاي شهر اشنويه در برابر وقوع احتمالي زلزله انجام شد. روش‌شناسي: اين پژوهش كاربردي با رويكرد كمي-تحليلي در سال ۱۴۰۰ انجام يافت كه شامل محلات دوازده‌گانه شهر اشنويه بود. از ۸ شاخص كالبدي- محيطي شامل نوع مصالح، عمر بنا، كيفيت بنا، تعداد طبقات، تراكم جمعيت، كاربري اراضي، شيب، حريم رودخانه استفاده شد. به‌منظور سنجش ميزان آسيب‌‌پذيري از مدل تلفيقي AHP-VIKOR، روش شاخص متوسط درجه آسيب و از نرم‌افزارهاي Arc GIS ۱۰.۲ و Idrisi ۳۲‌ استفاده شد. يافته‌ها: آسيب‌پذيري ساختمان‌ها در شهر اشنويه جدي است و شدت لرزه‌پذيري محلات در اين شهر متفاوت بود. بدين صورت كه محله‌هاي ۱، ۴، ۵ و ۷ بيشترين آسيب‌‌پذيري در برابر زلزله را داشتند و محله‌هاي ۲، ۳ و بخش‌هاي از‌ محله‌هاي ۶، ۱۱ و ۱۲ داراي آسيب‌پذيري كمتري بودند. دلايل آسيب‌‌پذيري، استفاده از مصالح كم‌‌دوام و ناپايدار نظير آجر و خشت و چوب، عمر بالاي ساختمان‌‌ها (۷۶% سطح شهر)، وجود تراكم بالاي جمعيتي در محلات ۴، ۵، ۷، بالا‌بودن ميزان شيب و وجود گسل شيوه‌برو در اين شهر بود. نتيجه‌گيري: بناهاي ساخته‌شده شهر بدون كمترين توجه به آيين‌‌نامه‌‌هاي ساختماني احداث شده‌‌اند.