راهبردهاي بهسازي و نوسازي بافت هاي فرسوده شهري با رويكرد توسعه پايدار (مطالعه موردي: منطقه 19 شهر تهران)

مقدمه: يكي از مشكلات كالبدي عمده شهرهاي قديمي، وجود بافت هاي فرسوده در آنهاست كه خود سرآغاز بسياري از مشكلات شهري شده و زمينه ناپايداري را در بسياري از شهرها فراهم ساخته است. در همين راستا، هدف اصلي پژوهش حاضر، ارايه راهبردهاي بهسازي و نوسازي كالبدي-فضايي بافت هاي فرسوده شهري منطقه ۱۹ تهران بود. روش‌شناسي: اين تحقيق «توصيفي-تحليلي» به شيوه پيمايشي در سال ۱۳۹۹ اجرا شد. در اين تحقيق مهم ترين عوامل دروني و بيروني تاثيرگذار بر بافت هاي فرسوده منطقه ۱۹ تهران شناسايي و با نظر كارشناسان به تك تك عوامل موثر، ضريب اهميت داده شد. ابزار تحقيق، پرسش‌نامه بود كه توسط ۲۰ نفر از متخصصين بهسازي تكميل شد. روايي و پايايي پرسش‌نامه با استفاده از آلفاي كرونباخ، 0.88 به دست آمد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از مدل SWOT انجام شد. در انتها با سنجش اهميت هر يك از عوامل، اولويت دارترين راهبردهاي بهسازي و ساماندهي كالبدي-فضايي اين منطقه شناسايي شد. يافته ها: نتايج حاصل از سنجش نظر متخصصين نشان داد كه بافت هاي فرسوده اين منطقه از نقاط ضعف و در عين حال نقاط قوت و فرصت هاي بهينه برابر (n=۲۰)، به‌منظور بهره گيري و رسيدن به حد مطلوب و در نتيجه بهسازي و ساماندهي كالبدي-فضايي برخودار بودند. با توجه به نقاط ضعف و قوت ها، راهبردهاي تنوع، تهاجمي، تدافعي و بازنگري براي بهسازي و بازسازي مطلوب ارايه شد. نتيجه گيري: محلات منطقه ۱۹ تهران رشد نامنسجم و درهم‌تنيده اي داشته است و مشكل بافت فرسوده در اين محلات بيشتر به مسائل اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي باز مي گردد، لذا مي توان با اجراي استراتژي هاي حاصل از اين پژوهش و مشاركتي ‌كردن آنها زمينه توسعه، بهسازي و ساماندهي اين محلات را فراهم ساخت.