تدوين الگوي مشاركت سازمان‌‌هاي مردم‌نهاد در نظام مديريت شهري (نمونه موردي: كلان‌شهر تهران)

اهداف: مشاركت يكي از شاخص‌‌هاي رهبري و نشانه بلوغ سازماني جامعه محسوب مي‌شود. مفهوم مشاركت ارتباط تنگاتنگ و مرتبط با مفهوم شهروندي دارد. هدف از اين پژوهش، تدوين الگويي براي جلب مشاركت سازمان‌‌هاي مردم‌نهاد در نظام مديريت شهري در كلان‌شهر تهران بود. روش‌شناسي: روش تحقيق بر اساس هدف كاربردي و بر اساس روش توصيفي-تحليلي است. اجراي تحقيق در كلان‌شهر تهران در 123 ناحيه شهرداري در سال 1399 تا نيمه اول 1400 و شامل مديران نواحي شهر تهران (به تعداد 2654 نفر) بود. داده‌ها به صورت كتابخانه‌اي و مطالعات ميداني جمع‌آوري شد. تعداد 360 نفر مدير و كارشناس انتخاب شد و به‌منظور تجزيه‌وتحليل اطلاعات نيز از روش‌‌هاي آماري ميانگين، جداول فراواني و مدل تحليل عاملي تاييدي بهره‌گرفته شد. يافته‌ها: سازمان‌‌هاي مردم‌نهاد در مشاركت شهروندان در مديريت شهري مي‌تواند نقش حائز اهميت و در خور توجهي داشته باشند. بار‌هاي عاملي روي مسير‌هاي به‌دست‌آمده، نشان داد كه الگوي مورد نظر از اعتبار و روايي قابل قبولي برخوردار بود و مقدار بار‌هاي عاملي تمام مسيرها بيش از 0.7 نشان داد؛ بنابراين سمن‌ها براي ارتقاء مشاركت شهروندان در مديريت شهري مي‌توانند در ابعاد مختلف نقش‌‌هاي مهم ايفا كنند. نتيجه‌گيري: براي تحقق مشاركت سازمان‌هاي مردم‌نهاد در نظام مديريت شهري، ابتدا بايد بستر‌هاي لازم براي مشاركت سمن‌ها فراهم شود و پس از آن ابزار‌هاي مشاركت و تعيين هدف و نوع تخصص‌‌هاي سمن‌ها است كه در ميزان مشاركت تاثيرگذار است؛ بنابراين قصد و نيت مشاركت، ابزار‌هاي مشاركت و زيرساخت‌‌هاي مشاركت مولفه‌‌هاي اصلي مدل مشاركت سمن‌ها در نظام مديريت شهري در بررسي و يافته‌هاي اين تحقيق است.