ارزيابي انسجام كالبدي-فضايي بافت قديم شهر ايراني-اسلامي با روش چيدمان فضا (مطالعه موردي: بافت قديم شهر سنقر)

اهداف: يكي از موضوع‌هاي مهم براي شناخت شهر ايراني-اسلامي، مطالعه بافت قديم و ارزش‌هاي اسلامي آن شهر است. پويايي رفتارهاي شهري سبب شده است كه متخصصان براي شبيه‌سازي در طرح‌هاي شهري از روش‌هاي نوين استفاده كنند. هدف اين پژوهش ارزيابي و سنجش انسجام كالبدي-فضايي بافت قديم در شهر ايراني-اسلامي ضمن مطالعه بافت قديم شهر سنقر در سه بازه زماني متفاوت از ادوار گذشته آن بود. روش‌شناسي: پژوهش حاضر، كمي علي مقايسه‌اي است و براي جمع‌آوري داده‌ها از روش كتابخانه‌اي و مطالعات ميداني بود و براي تحليل داده‌ها از روش چيدمان فضا و نرم‌افزار Depthmap ۱۰ روي نقشه بافت قديم شهر سنقر استفاده شد. يافته‌ها: نتايج حاصل از پژوهش نشان‌دهنده افزايش متوسط مقدار هم‌پيوندي بافت قديم شهر سنقر در مقاطع زماني مورد بررسي بود كه گوياي افزايش عجين‌شدن بافت قديم با كل ساختار شهري شهر سنقر است. از طرفي، متوسط عمق فضا از 1/43 به 1/55 در وضع موجود و نيز مقدار 1/39 درطرح مصوب ساماندهي بافت فرسوده شهر سنقر رسيده است كه با توجه به تغييرات كالبدي و توسعه شبكه معابر به‌وجود‌آمده منطقي به نظر رسيد. با توجه به مقادير عددي شاخص اتصال مي‌توان گفت كه ميزان ارتباط فضاهاي موجود در بافت قديم شهر با ساير فضاهاي شهر افزايش يافته بود. نتيجه‌گيري: طرح ساماندهي بافت فرسوده شهر سنقر داراي نتايج مثبتي بوده و مي‌تواند موجب يكپارچگي و افزايش انسجام بافت قديم شهر سنقر شود و از طرفي نيز از انزواي بيشتر آن جلوگيري كند.