عوامل موثر بر تحقق سياست‌هاي اشتغال در بخش كشاورزي در شهرستان بهار، استان همدان

اهداف: اشتغال از نيازهاي اصلي هر جامعه است كه هر گونه كمبود در آن منشا پيدايش بسياري از ناهنجاري هاي اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي مي شود. هدف اين تحقيق، بررسي عوامل موثر بر اشتغال زايي در بخش كشاورزي در شهرستان بهار استان همدان بود. روش شناسي: اين پژوهش پيمايشي با رويكرد تركيبي در سال 1400 در شهرستان بهار انجام شد. ابزار تحقيق، پرسشنامه محقق ساخته بود كه با استفاده از مصاحبه نيمه ساختاريافته به روش خبرگان انجام شد. كدگزاري مفاهيم با استفاده از روش گراند تئوري انجام شد. CVR و CVI پرسش نامه با استفاده از سنجش نظرات خبرگان ارزيابي شد. حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران تعيين شد (250=n). نمونه ها با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي انتخاب شدند. معيارهاي موثر با استفاده از تحليل سلسله مراتبي و آزمون ANP رتبه بندي شدند. يافته ها: بر اساس يافته هاي تحليل سلسله مراتبي، در ميان معيارهاي موثر بر اشتغال شهرستان بهار، معيار اقتصادي با رتبه 0.556 بيشترين اهميت را داشته و پس از آن معيارهاي محيطي، اجتماعي و رفتاري با رتبه هاي 0.270، 0.252 و 0.201 به ترتيب، اولويت هاي بعدي موثر بر اشتغال زايي كشاورزي بوده اند. يافته هاي حاصل از مدل ANP با تفاوت اندك، با نتايج حاصل از مدل تحليلي سلسله مراتبي منطبق است. نتيجه گيري: با توجه به وجود منابع طبيعي، نيروي انساني و نقش روستاها در اشتغال زايي كشاورزي، ضرورت نگاه همه جانبه به عوامل اقتصادي-اجتماعي، محيطي و رفتاري و فراهم كردن زمينه هاي حمايت مادي و غيرمادي و ارتقاي گرايش به اشتغال در بخش كشاورزي شهرستان بهار وجود دارد.