استراتژي ارتقاي كيفيت زندگي در طرح‌هاي توسعه شهري؛ مطالعه موردي شهر بروجرد

اهداف: راهبرد توسعه شهري بر پايه حاكميت و مديريت خوب، بانك پذيري، رقابت پذيري و قابليت زندگي استوار است. راهبردهاي مربوطه به‌ خصوص قابليت زندگي بيش از ساير ابعاد بر ارتقاي كيفيت زندگي تاكيد دارند. هدف اين تحقيق، سنجش ميزان كيفيت زندگي در استراتژي توسعه شهري در شهر بروجرد بود. روش شناسي: اين تحقيق توصيفي-تحليلي به شيوه پيمايشي در سال 1400 در شهرستان بروجرد انجام شد. ابتدا ابعاد تاثيرگذار بر شاخص هاي توسعه شهري از طريق مطالعه اسنادي و پيشينه تحقيقاتي و سنجش نظرات كارشناسي، تهيه شد. بررسي هاي ميداني در دو مرحله اجرا شد؛ در مرحله اول نظرات 383 نفر از ساكنين شهر كه از طريق نمونه گيري اتفاقي ساده انتخاب شدند در مورد شاخص هاي كيفيت زندگي شهري سنجيده شد. داده ها در اين مرحله توسط آزمون T تك‌نمونه تحليل شدند. در مرحله دوم، نقاط ضعف و قوت با استفاده از تكنيك دلفي و ارزيابي نظرات 30 نفر از برنامه ريزان و فعالان امور شهري ارزيابي شد. داده ها با استفاده از تركيبي از روش SWOT و ANP اولويت بندي شدند. يافته ها: شاخص هاي توسعه شهري در شهر بروجرد در وضعيت مطلوبي قرار نداشت و تنها شاخص قابليت زندگي نسبت به ساير شاخص ها در وضعيت بهتري بود. ميانگين نسبي و مطلق نقاط ضعف (0.140) نسبت به نقاط قوت (0.138)، و فرصت ها (0.147) نسبت به تهديدها (0.127) برتري داشت. نتيجه گيري: مديران شهري علاوه بر شناخت بهتر الزامات، نيازها و امكانات، بايد اعتماد شهروندان را جلب كنند تا زمينه براي ارتقاي كيفيت زندگي كه يكي از مهم ترين مولفه هاي استراتژي توسعه شهري براي برون رفت از چالش هاي پيش روي شهرهاي معاصر است، فراهم شود.