نقش واسطه‌اي رضايت زناشويي در رابطه بين طلاق عاطفي و كيفيت استفاده از فضاي مجازي

اين پژوهش با هدف بررسي رابطه طلاق عاطفي و كيفيت استفاده از فضاي مجازي با نقش واسطه‌اي رضايت زناشويي اجرا شده است. روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي بود. براي ‌اين منظور، صد و چهل و چهار نفر به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. آزمودني‌ها‌ به سه پرسشنامه رضايت زناشويي جديري، طلاق عاطفي عبدي، فضاي مجازي تقييان و صفورايي پاسخ دادند. داده‌ها‌ به روش چهارمرحله‌اي بارون و كني با استفاده از رگرسيون خطي انجام شد. يافته‌هاي تحقيق نشان داد كه: الف) بين متغير پيش‌بين (استفاده نامناسب از فضاي مجازي) و متغير ملاك (طلاق عاطفي) رابطه مثبت معني‌داري وجود دارد؛ ب) بين متغير ميانجي (رضايت زناشويي) و متغير پيش‌بين (استفاده نامناسب از فضاي مجازي) رابطه منفي و معني‌داري وجود دارد؛ ج) بين متغير ملاك (طلاق عاطفي) و متغير ميانجي (رضايت زناشويي) رابطه منفي معني‌داري وجود دارد؛ د) با در نظر گرفتن متغير رضايت زناشويي بهعنوان متغير ميانجي در رابطه بين متغير‌هاي استفاده نامناسب از فضاي مجازي و طلاق عاطفي، معني‌داري ارتباط بين استفاده نامناسب از فضاي مجازي و طلاق عاطفي از بين رفته است. بنابراين مي‌توان گفت كه متغير رضايت زناشويي توانسته است بهصورت كامل در رابطه بين دو متغير استفاده نامناسب از فضاي مجازي و طلاق عاطفي بهعنوان متغير ميانجي، نقش داشته باشد.