بازسازي بوم‌سازگاني: رهيافتي اثربخش در دستيابي به پايداري شهري

موضوع: پس از انقلاب صنعتي، تخريب گسترده محيط ‌زيست دغدغه‌اي را در ميان نخبگان محيط ‌زيستي به وجود آورد تا به ارائه راهكارهايي براي بازگرداندن بوم‌سازگان‌هايي تخريب شده به وضعيت مطلوب و يا پيش از تخريب بپردازند. هدف: هدف پژوهش حاضر، تبيين مفهوم بازسازي بوم‌شناختي (احياي اكوسيستمي) در سطح بوم‌سازگان (اكوسيستم) و تشريح پيوند آن با توسعه پايدار شهري است. روش: در پژوهش حاضر از روش مرور و تحليل اسنادي بهره گرفته شد. يافته ها: يافته‌ها حاكي از آن بود كه با نگرش بوم‌سازگاني به تاثيرات بازسازي بوم‌سازگاني بر شهر‌ها، مي‌توان آن‌ها را در دو مقياس سيماي سرزمين در مقياس شهر و شهر به عنوان بخشي از يك بوم‌سازگان يكپارچه بررسي نمود. در هر دو مقياس، بازسازي بوم‌شناختي موجب بازسازي و توسعه پايداري شهري مي‌گردد؛ اما به طور كلي مي‌توان گفت خصوصا در شرايطي كه شهر به عنوان بخشي از بوم‌سازگاني كلان مدنظر قرار گيرد و بازسازي در مناطقي كه پتانسيل و تنوع بالاي حيات دارند مثل مناطق حفاظت شده اتفاق بي‌افتد، شهر شاهد اثرات مثبت بيشتري خواهد بود. در برنامه‌هاي مديريتي و همچنين اسناد فرادست كلان شهر مشهد ديدگاه بوم‌سازگاني به تازگي مورد توجه قرارگرفته است. نتايج: در اين مطالعه به مواردي از برنامه‌هاي بازسازي بوم شناختي در راستاي اسناد فرادست و در جهت دستيابي به توسعه پايدار در اين كلانشهر اشاره و پيشنهاداتي كاربردي در اين مسير ارائه شده است. نتايج پژوهش حاضر در قالب مدل مفهومي بازسازي بوم‌سازگاني و پايداري شهري ارائه شد تا نشان ‌دهد چگونه بازسازي بوم‌سازگاني پيش‌بايست و لازمه تحقق پايداري شهري است.