مدلسازي نقش عوامل خود رهيابي و سواد رسانه‌اي در طفره‌روي مجازي دانشجويان با رويكرد شبكه عصبي مصنوعي

پژوهش حاضر با هدف مدلسازي نقش خود رهيابي و سواد رسانه اي در طفره روي مجازي انجام گرفت. اين پژوهش از نظر راهبرد اصلي، كمي و از نظر تكنيك تحليلي، توصيفي- همبستگي بود. جامعه آماري اين مطالعه شامل دانشجويان تحصيلات تكميلي بود. روش نمونه گيري از نوع در دسترس بود. حجم نمونه با توجه به مدل كرجسي- مورگان و با در نظر گرفتن خطاي 0.05 =α، 620 نفر در نظر گرفته شد. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه‌ طفره روي مجازي بلا و همكاران (2006) (با پايايي 0.89=α)، پرسشنامه محقق ساخته خودرهيابي (با پايايي 0.95=α) و پرسشنامه سواد رسانه اي فلسفي (1393) (با پايايي 0.86=α)، استفاده شد. روايي محتوايي ابزارها با اعمال نظر ده نفر از خبرگان يادگيري الكترونيكي تأييد گرديد. داده ها با رويكرد شبكه عصبي مصنوعي با روش پرسپترون چندلايه (MPL) تحليل شد. نتايج نشان داد مدلسازي عوامل خودرهيابي و سواد رسانه اي در طفره روي مجازي دانشجويان داراي يك لايه ورودي با ده گره و يك لايه پنهان با چهار گره است و شبكه عصبي مصنوعي به خوبي قادر است پرش ها و روند طفره روي مجازي دانشجويان را از روي اين دو متغير و خرده مقياس هايشان؛ پيش بيني نمايد. تمامي ضريب هاي تاثير لايه پنهان بر لايه خروجي در شبكه عصبي؛ منفي به دست آمده و از اينرو هرچه دانشجويان داراي مهارت خودرهيابي و سوادرسانه اي بالاتري باشند، كمتر به رفتار طفره روي مجازي مي پردازند و بالعكس. بر اين اساس مي توان دريافت،  ميزان سواد رسانه اي و خودرهيابي دانشجويان متغيرهايي هستند كه توان پيش بيني ميزان طفره روي مجازي دانشجويان را دارند.