نظام حقوقي حاكم بردعاوي طاري در محاكم حقوقي و ديوان عدالت اداري

در دعاوي طاري، يكي از انواع دعاوي است كه در قانون آيين دادرسي مدني و قانون تشكيلات و آيين دادرسي ديوان عدالت اداري پيش بيني شده است. در نظام حقوقي ايران، بر اساس ماده 17 قانون آيين دادرسي دادگاه هاي عمومي و انقلاب در امور مدني، هر دعوايي كه در ميانه رسيدگي به دعواي ديگر، از طرف خواهان يا خوانده يا شخص اصلي يا از طرف متداعيين اصلي اقامه شود، دعواي طاري نام دارد. همچنين دعواي طاري، دعوايي است كه بر دعواي ديگر، نظر به وحدت منشأ يا داشتن ارتباط از نظر اضافه كردن خواسته يا در مقام دفاع يا وارد كردن شخصي به دعوا وارد مي شود و خود، دعوايي كامل به شمار مي رود. در سال ۱۳۸۵ ، امكان اقامه دو دعوا از اقسام دعاوي طاري در قانون ديوان عدالت اداري پيش بيني شد. با تصويب قانون تشكيلات و آيين دادرسي ديوان عدالت اداري در سال ۱۳۹۲ ، با اختصاص يك ماده به هر كدام، توضيحي ناقص از شيوه طرح اين دو دعوا بيان شد. اين امر، نه تنها كمكي به طرح اين دعاوي در ديوان عدالت نكرد، بلكه باعث بروز اختلاف نظرهايي در خصوص چگونگي طرح اين دعاوي، عنوان دعوا و اقامه كنندگان آن شد. روش تحقيق در اين پژوهش از نوع توصيفي - تحليلي است و درگردآوري منابع از روش كتابخانه اي استفاده شده است.