تاملي بر شاخص هاي اداره خوب در رويه قضايي ديوان عدالت اداري

صيانت از حقوق شهروندان از وظايف كليدي و مهم دولت‌هاست. در اين راستا حضور فعال شهروندان در عرصه‌هاي عمومي براي ترسيم حدود كلي منافع و حقوق جمعي آن‌ها و نيز پاسخگو سازي نهاد قدرت لازم است. به علاوه بايد مراجع نظارتي و كنترل‌كننده موجود باشند تا عملكرد متصديان عمومي مورد ارزيابي واقع شود. در چنين شرايطي مفهوم اداره خوب اهميت پيدا مي‌كند. نظريه اداره‌ خوب نظريه‌اي تلفيقي است كه دربردارنده اصول و شاخص‌هايي براي بررسي اقدامات و تصميمات اداري و نيز افزايش كارآمدي آن‌هاست. در مقاله حاضر به بررسي اصول حاكم بر خدمات نظام اداري در پرتو نظريه اداره خوب پرداخته‌شده است. روش تحقيق در اين مقاله توصيفي تحليلي بوده و با استفاده از روش كتابخانه‌اي به بررسي موضوع مورد اشاره پرداخته است. نتايج اين پژوهش، بر اين امر دلالت دارد كه در حقوق اداري ايران، به مفهوم دقيق كلمه به ابعاد مختلف اداره خوب پرداخته نشده است. در بسياري از موارد نيز كه به صورت نوعي بر اداره خوب دلالت دارد، ضمانت اجرايي كافي تدوين نشده است و اين امر از جمله نارسائي‌هاي موجود در خصوص اداره خوب در حقوق اداري ايران است. با اين وجود، ديوان عدالت اداري در آراء صادره خود به بسياري از مولفه‌هاي اداره خوب توجه داشته و توانسته نارسائي هاي موجود در حقوق اداري ايران در عمل را تا حد زيادي برطرف نمايد.