گسترش كالبدي شهر مشهد در دوره استانداري پاكروان

شهر مشهد در بين سال‌هاي 1313 تا 1320ش. و در دوره استانداري فتح‌الله پاكروان دچار تغييرات زيادي ‌شد. مقاله حاضر حول اين تحولات به اين پرسش اساسي پاسخ مي‌دهد كه اقدامات عمراني پاكروان چه نقشي در تغييرات فضاي شهري مشهد داشته است. بحث اصلي بر تأسيس اماكن جديد و تعدد آن در شهر مشهد تمركز دارد؛ با اين واقعيت كه نوعي جهش يا تكامل را در توسعه اماكن شهري در اين دوره شاهد بوده‌ايم. به ‌طوركلي اين اماكن شامل سه دسته مي‌شوند: 1. مؤسسات آموزشي، فرهنگي و بهداشتي، 2. كارخانه‌ها و 3. خيابان‌ها و ميدان‌ها كه هركدام از آن ها نقش مهمي در توسعه شهر داشته‌اند. اين عوامل علاوه بر گسترش فضاي شهري، باعث ارتقاي سطح فرهنگ شهرنشيني، جمعيت‌پذيري، جذب نيروي كار و دسترسي راحت مردم به نقاط مختلف شهر مي‌شدند. مؤلفه هاي گسترش مشهد عبارت اند از: 1. چگونگي گسترش مؤسسات تمدني جديد در شهر، 2. ورود افكار و انديشه هاي نو در رابطه با شهرسازي. در اين مقاله به توصيف و تحليل مصداق‌هاي توسعه فضاي شهري مشهد و مسائل پيرامون آن پرداخته شده و از اين رو بر اساس ماهيت موضوع، اين پژوهش به روش توصيفي و تحليلي و بر پايه منابع كتابخانه‌اي و اسنادي ارائه شده است.