ارائه مدلي جهت ارزيابي ريسك‌هاي ايمني به‌ منظور افزايش مديريت بهره‌وري در پروژه‌هاي ساختماني با به‌كارگيري سيستم خبره فازي و الگوريتم ژنتيك

امروزه صنعت ساختمان سهم قابل‌توجهي در اقتصاد دارد و به‌عنوان صنعت پيشران و اشتغال‌زا محسوب مي‌شود. با توجه به فعاليت‌هاي متنوع و گاهي خطرآفرين در طول انجام عمليات ساختماني، احتمال وقوع خطرات و آسيب‌هايي جاني و مالي وجود دارد كه كنترل و كاهش اين خطرات مي‌تواند در موفقيت پروژه بسيار تأثيرگذار باشد. در پژوهش حاضر، مدلي جهت ارزيابي ريسك‌هاي ايمني پروژه‌هاي ساختماني ارائه گرديده و از ابزارهاي نو و قدرتمندي همچون سيستم خبره فازي بهبود يافته با الگوريتم ژنتيك بهره گرفته شده است. ازاين‌رو در ابتدا عوامل اصلي تأثيرگذار در ايمني پروژه‌هاي ساختماني با مطالعه پيشينه موضوع و مشاوره با افراد خبره به دست آمد. سپس پرسش‌نامه‌اي جهت كسب نظرات خبرگان و جهت ارزيابي ميزان شدت اثر ريسك و احتمال وقوع هر يك از ريسك‌ها در اختيار خبرگان قرار گرفت. بر اساس نظرات خبرگان، سيستم خبره‌اي جهت ارزيابي ريسك‌ها به دست آمد كه به‌جاي استفاده از منطق صفر و يكي حاكم بر سيستم‌هاي خبره، از منطق فازي استفاده گرديده است. در مدل پيشنهادي جهت بهبود عملكرد سيستم خبره فازي، از الگوريتم ژنتيك به‌عنوان يك بهينه‌ساز استفاده‌شده است. نتايج تحقيق حاكي از كارايي مطلوب مدل پيشنهادي در ارزيابي ريسك‌هاي ايمني پروژه‌هاي ساختماني بوده، به‌نحوي‌كه ميزان خطاي مدل قابل قبول است. همچنين مدل مي‌تواند ابزاري كارآمد براي مديران پروژه در ارزيابي و پالايش وضعيت ايمني در كارگاه ساختماني را ارائه نمايد. با افزايش ايمني و سازماندهي آن، ريسك تعطيلي كارگاه‌ها به علت فقدان ايمني كم شده و مديريت بهره‌وري در كارگاه‌هاي ساختماني افزايش مي‌يابد.