مفعول غيرمستقيم در زبان فارسي و روش‌هاي بيان آن در زبان روسي

مفعول غيرمستقيم يكي از متمم‌هاي فعل است. در زبان فارسي مفعول غيرمستقيم، الزاماً، يك گروه حرف اضافه‌اي است و رابطۀ ميان فعل و متمم آن يعني حاكميت تنها به‌وسيلۀ حرف اضافه برقرار مي‌شود. در زبان روسي مفعول غيرمستقيم، الزاماً، گروه حرف اضافه‌اي نيست و حاكميت بر آن به دو روش برقرار مي‌شود: 1  حاكميت توسّط حرف اضافه و حالت دستوري؛ 2  حاكميت تنها توسّط حالت دستوري. در پژوهش حاضر 10 نقش معنايي مفعول غيرمستقيم زبان فارسي تعيين شده است كه عبارت‌اند از: پذيرنده، بهره‌ور، زيان‌ديده، محرك، نتيجه، منبع، موضوع، هدف، وسيله و مشارك / مخاطب. هركدام از مفعول‌هاي غيرمستقيم كه داراي يكي از اين نقش‌هاي معنايي است، متناسب با معني فعل خود مي‌تواند به‌وسيلۀ يك يا تعدادي از روش‌هاي زير به زبان روسي بيان شود: 1. حالت مفعولي بدون حرف اضافه كه در اين صورت مفعول غيرمستقيم زبان فارسي به زبان روسي در نقش مفعول مستقيم قرار مي‌گيرد و فعل آن در زمرۀ فعل گذرا به شمار مي‌آيد؛ 2. حالت مفعولي با حرف اضافه «на»، «в» و «про»؛ 3. حالت «به‌اي» بدون حرف اضافه و يا با حرف‌هاي اضافه «к» و «по»؛ 4. حالت اضافي بدون حرف اضافه و يا با حرف‌هاي اضافه «от» و «у»؛ 5. حالت وسيله‌اي بدون حرف اضافه و يا با حرف‌هاي اضافه «за» و «с»؛ 6. حالت حرف اضافه‌اي با حرف اضافه «о».