مقايسه اثربخشي مشاوره مبتني بر بهزيستي مسير شغلي با نظريه سازه‌گرايي مسير شغلي بر بهزيستي و انطباق‌پذيري شغلي كاركنان

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي مشاوره مبتني بر بهزيستي مسير شغلي با مشاوره سازه‌گرايي مسير شغلي بر بهزيستي و انطباق‌پذيري شغلي كاركنان انجام شد. روش: روش مطالعه از نوع نيمه تجربي با طرح پيش آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه پژوهش را كليه كاركنان دانشگاه شهيد بهشتي تهران تشكيل دادند. نمونه‌گيري به صورت داوطلبانه و از ميان كاركنان داوطلب براي مشاوره مسير شغلي انجام شد. بدين ترتيب 45 نفر انتخاب‌شده و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (گروه مشاوره مبتني بر بهزيستي مسير شغلي و گروه سازه‌گرا) و يك گروه گواه جايگزين شدند (هر گروه 15 نفر). داده‌ها با استفاده از پرسشنامه بهزيستي مسير شغلي (محقق‌ساخته) و انطباق‌پذيري شغلي (ساويكاس و پورفلي، 2012) جمع‌آوري شد. يافته‌ها: جهت تحليل داده‌هاي پژوهش از شاخص‌هاي آمار توصيفي و آمار استنباطي شامل آزمون تحليل واريانس چند متغيره با اندازه‌گيري مكرر استفاده شد. نتيجه‌گيري: يافته‌ها نشان داد كه مشاوره مبتني بر بهزيستي مسير شغلي بر بهزيستي شغلي كاركنان موثر بوده است اما مشاوره سازه‌گرايي مسير شغلي تأثير معناداري بر بهزيستي شغلي كاركنان نداشت. همچنين هر دو مداخله مشاوره مبتني بر بهزيستي مسير شغلي و مشاوره سازه‌گرايي مسير شغلي بر انطباق‌پذيري مسير شغلي كاركنان تأثيرگذار بودند. مي‌توان نتيجه گرفت كه مشاوره مبتني بر بهزيستي مسير شغلي بر انطباق‌پذيري و بهزيستي مسير شغلي و مشاوره سازه‌گرايي بر انطباق‌پذيري مسير شغلي تأثيرگذار بوده و مي‌توان از اين دو رويكرد جهت ارتقاء سلامت و بهزيستي و نيز انطباق‌پذيري هر چه بهتر كاركنان استفاده كرد.