اعتباريابي و رواسازي نسخه فارسي مقياس بي‌حوصلگي شغلي در جامعه معلمان ايراني

هدف: پژوهش حاضر با هدف اعتباريابي و رواسازي نسخه فارسي مقياس بي‌حوصلگي شغلي در جامعه معلمان ايراني صورت پذيرفت. روش: پژوهش حاضر توصيفي- تحليلي بود. در اين مطالعه 500 نفر از معلمان شاغل شهر تهران به‌روش در دسترس و با‌ استفاده از پرسشنامه آنلاين انتخاب شدند. جمع‌آوري داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌هاي بي‌حوصلگي شغلي لي(1986)، اشتياق شغلي اسكاوفلي(2002)، فرسودگي شغلي مسلش(1981)، رضايت شغلي اسميت(1969) بود. براي تحليل داده‌ها از تحليل عاملي اكتشافي به‌روش مؤلفه‌هاي اصلي و تحليل عاملي تأييدي استفاده شد. يافته‌ها: نتايج حاصل از تحليل اكتشافي، ساختار عاملي بي‌حوصلگي شغلي با 17 گويه را تأييد نمود كه تمام 17 گويه در 3 عامل يكنواختي، برانگيختگي پايين و عدم تمايل به شغل طبقه‌بندي شدند. نتايج تحليل عاملي تأييدي مؤيد برازش خوب مدل سه عاملي بود. ضرايب روايي همگراي بي‌حوصلگي شغلي با فرسودگي شغلي 0.47 و ضرايب روايي واگرا با رضايت شغلي 0.50- و اشتياق شغلي 0.74- بدست آمد. همچنين پايايي پرسشنامه به‌روش بازآزمايي در دوره‌اي سه ماهه ارزيابي شد كه همبستگي معني‌داري معادل 0.87 بود و ضريب آلفاي كرونباخ 0.94 شد كه بيانگر تأييد پايايي به روش همسازي دروني بود. نتيجه‌گيري: بنابراين، مي‌توان به محققين و دست‌اندركاران پيشنهاد داد كه در پژوهش‌هاي مربوط به تعيين بي‌حوصلگي شغلي و بازنگري وضعيت شغلي معلمان از اين ابزار بهره جويند.