احصاء و بررسي مباني انسان‌شناختي همزيستي مسالمت‌آميز از منظر علامه طباطبايي در تفسير الميزان و دلالت‌هاي تربيتي آن؛ ارائه‌ي يك الگوي مفهومي.

ناتواني افراد در همزيستي مسالم تآميز يكي از مشكلاتي است كه امروزه دام نگير آنان شده است. اس ام به عنوان كام لترين دين، براي دستيابي به اين همزيستي مسالمت آميز برنامه هايي دارديكي از مشكلاتي كه امروزه دامن‌گير افراد شده است، عدم توانايي آنان در همزيستي مسالمت‌آميز است. اسلام به‌عنوان كامل‌ترين دين براي دستيابي به اين همزيستي مسالمت‌آميز برنامه‌هايي دارد. يكي از متون متقن و دست اول اسلام، قرآن كريم است و آنچه مشخص است اين است كه بهترين روش دريافت آموزه هاي قرآن كريم مراجعه به تفاسيرمعتبر است؛ از جمله ي اين تفاسير معتبر كه نگاهي اجتماعي و تربيتي دارد تفسير الميزان است. لذا هدف پژوهش حاضر دستيابي به يك الگوي مفهومي همزيستي مسالمت‌آميز مبتني بر مباني انسان‌شناسي علامه طباطبايي و با تأكيد بر تفسير الميزان است. براي دستيابي به اين هدف، از روش پژوهش تلفيقي استفاده شده است؛ بدين ترتيب كه براي پاسخ به سؤال اول پژوهش از روش تحليل مفهومي، در پاسخ به سؤال دوم پژوهش از روش قياس نظري و در پاسخ به سؤال سوم پژوهش كه از روش قياس عملي بهره گرفته‌شده است. نهايتا اينكه يافته‌هاي پژوهش به شش مبناي انسان‌شناختي و شش هدف تربيتي و هفت روش تربيتي اشاره دارد كه ارتباط مباني، اهداف و روش‌هاي تربيتي فوق به‌صورت يك الگوي مفهومي تنظيم‌شده است.