آسيب‌شناسي سياست‌هاي بخش مسكن

با توجه به اينكه تأمين مسكن مورد نياز اقشار مختلف مردم، همواره يكي از دغدغه‌هاي اساسي مديريت اقتصادي بوده است و قانون‌گذاران كشور با تصويب قوانين مختلف سعي در رفع مشكلات اين بخش داشته‌اند، اما نگاهي به سياست‌هاي اجرايي با گذشت بيش از 40 سال از پيروزي انقلاب اسلامي، موفقيت عمده‌اي را در اين حوزه نشان نمي‌دهد. در برخي مواقع، گام‌هاي مؤثري در اين حوزه برداشته شده است، اما مقطعي بودن سياست‌ها، نبود ديد بلندمدت براي رفع مشكل مسكن، نبود آمار و اطلاعات دقيق و به‌روز، نگاه عرضه‌محور به بخش مسكن توسط دولت‌هاي مختلف در مقابل نگاه مديريت تقاضا مبتني بر آمايش سرزمين، ضعف مديريت و... از علل اصلي موفق نبودن اجراي سياست‌هاي اين بخش بوده است. به دليل سهم بالاي مسكن در سبد هزينه‌اي خانوار، افزايش لجام‌گسيخته قيمت‌ها، موجب شده است روزبه‌روز از توان اقتصادي افراد در تأمين مسكن دلخواه كاسته شود. اين موضوع مي‌تواند تبعات نارضايتي عمومي به همراه داشته باشد كه در نهايت، امنيت اقتصادي و ملي را مورد هجمه قرار مي‌دهد. ازاين‌رو برخي راهكارها از جمله كنترل سوداگري در بازار مسكن، توزيع متناسب امكانات اقتصادي و خدماتي، اتخاذ سياست‌هاي تقاضامحور با تأكيد بر گروه‌هاي كم‌درآمد، توجه به چهارچوب‌ها و راهبردها و سياست‌هاي طرح جامع مسكن، اجراي برنامه‌هاي متناسب با گروه‌هاي هدف و... براي بهبود شرايط موجود پيشنهاد مي‌شود.