آسيب‌شناسي بازار بين‌بانكي با بررسي نرخ سود بازار بين‌بانكي و اجراي عمليات بازار باز

بازار بين‌بانكي يكي از مهم‌ترين تأمين‌كننده‌هاي منابع مورد نياز بانك‌هاست؛ يعني طي سازوكاري، منابع را از بانك‌هاي داراي مازاد به بانك‌هاي داراي كسري انتقال مي‌دهد، اما به دليل شفاف نبودن نرخ سود مرجع و تعداد كم ابزارهاي مالي مورد معامله، گاهي اوقات بانك‌ها را وادار مي‌كند كه براي تأمين مالي خود، از طريق اضافه‌برداشت از بانك مركزي اقدام كنند. مطالعه حاضر به بررسي بازار بين‌بانكي، اهداف و قوانين آن، عملكرد اين بازار و آسيب‌شناسي آن و نقش بانك مركزي در اجراي عمليات بازار باز در دوره زماني سال‌هاي 1388 تا 1400 اختصاص دارد. بررسي‌ها نشان مي‌دهد كه بازار بين‌بانكي در ايران با مشكلات عمده‌اي در ساختار ازجمله نبود تنوع در ابزارهاي مالي منطبق با شريعت، نبود ساختار نظارت شرعي، مشكلات قانوني در معاملات بين‌بانكي و... مواجه است كه باعث شده است اين بازار نتواند به‌خوبي منابع را از واحدهاي داراي مازاد به واحدهاي داراي كسري انتقال دهد و نبود نظارت دقيق بر عملكرد اين بانك‌ها نيز منجر به فعاليت‌هاي سوداگرانه آن‌ها شده است. با توجه به اهميت موضوع و ضرورت وجود بازار بين‌بانكي پيشنهاد مي‌شود كه نرخ مرجع بازار بين‌بانكي به‌طور شفاف و روزانه اطلاع‌رساني شود. همچنين، تنوع ابزارهاي مالي افزايش يابد و در صورت استفاده از ابزارهاي مالي گوناگون براي تأمين مالي و اضافه‌برداشت از بانك مركزي، سياست‌هاي تشويقي و تنبيهي اعمال شود.