تاثير پارامترهاي جوشكاري پرتو الكتروني بر ريزساختار و خواص مكانيكي اتصال غير همجنس آلياژ Ti-6Al-4V به فولاد زنگ‌نزن 17-PH4

هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير پارامترهاي جوشكاري پرتو الكتروني بر ريز ساختار و خواص  مكانيكي اتصال فولاد زنگ نزن رسوب سخت شونده 17-4PH و آلياژ Ti-6Al-4V مي باشد. براي اين منظور، جوشكاري اين دو آلياژ بدون لايه واسط و با لايه مياني مس با ضخامت 0.8 ميلي متر انجام شد. دو سرعت جوشكاري مختلف 0.7 و 0.9 متر بر دقيقه با چهار ميزان انحراف پرتو (0، 0.2، 0.4 و 0.6 ميلي متر) از مركز لايه مياني به سمت فولاد براي انجام آزمايشات استفاده شد. نتايج نشان مي دهد كه در امتزاج مستقيم تيتانيوم و فولاد، ساختار اتصال متشكل از تركيبات بين فلزي TiFeو TiFe2 +TiCr2 با سختي بالا (در حدود  900 ويكرز) مي باشد. در اتصال تيتانيوم و فولاد با استفاده از لايه مياني مس، ساختار اتصال در حوضچه جوش و سطح مشترك حوضچه جوش و فولاد  شامل  محلول جامد مس و تركيبات بين فلزي TiFe2 و در سطح مشترك حوضچه جوش و تيتانيوم شامل Ti+ Ti2Cu، TiFe مي باشد. سختي منطقه جوش در نمونه هاي جوشكاري شده با لايه مياني مس در حدود 400 ويكرز مي باشد. بيشترين ميزان سختي در سطح مشترك حوضچه جوش و آلياژ تيتانيوم و همچنين در سطح مشترك حوضچه جوش و فولاد مشاهده مي شود كه به سبب حضور تركيبات بين فلزي با سختي بالا در اين مناطق مي باشد. با افزايش سرعت جوشكاري و ميزان انحراف پرتو، سختي كاهش مي يابد كه به دليل كاهش تركيبات بين فلزي ترد و شكننده در ساختار اتصال مي باشد. نمونه جوشكاري شده با سرعت جوشكاري 0.9 متر بردقيقه و ميزان انحراف پرتو 0.6 ميليمتر داراي بيشترين استحكام برشي معادل 160 مگاپاسكال بود.