مقايسه اثربخشي زوج درماني مبتني بر تئوري انتخاب با آموزش زوج درماني با مدل EIS بر تعارضات زناشويي، انعطاف پذيري كنشي و دلزدگي زناشويي در زنان نابارور در دوران قرنطينه ناشي از بيماري كوويد-19

روش پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي و طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري پژوهش را كليه زنان داراي مشكل ناباروري مراجعه كننده به مطب هاي متخصصين زنان و زايمان سطح شهر كرمانشاه تشكيل مي دهند. 120نفر از اين افراد (40نفر تحت آموزش زوج درماني مبتني بر تئوري انتخاب، 40نفر تحت آموزش زوج درماني با مدل EIS و 40 نفر هم گروه گواه) به عنوان نمونه مشخص مي گردد كه اين تعداد با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس انتخاب خواهند شد. ملاك ورود آزمودني ها به اين پژوهش شامل دامنه سني 30 تا 40 سال، داشتن حداقل سابقه 5سال نازايي و عدم توانايي باروري داشته اند، ملاك خواهد بود. ازمقياس هاي تعارضات زناشويي (MCQ-R)، انعطاف پذيري كنشي كانر و ديويدسون (2003)، پرسشنامه دلزدگي زناشويي (CBM) و آموزش زوج درماني مبتني بر تئوري انتخاب و زوج درماني مدل EIS (همدلي، صميميت، رضايت جنسي) استفاده شد. داده ها توسط آزمون تحليل كوواريانس چندمتغيره تحليل شد. ننتايج نشان داد بين اثربخشي زوج درماني مبتني بر تئوري انتخاب و آموزش زوج درماني EIS بر تعارضات زناشويي و مولفه هاي آن، دلزدگي زناشويي و انعطاف پذيري كنشي زنان نابارور تفاوت معني داري وجود داشته است (0.05 p) و آموزش زوج درماني با مدل EIS ميزان اثربخشي بيشتري بر متغيرهاي مورد بررسي داشته است