اثربخشي زوج درماني مبتني بر روابط موضوعي بر رضايت زناشويي زوجين متقاضي طلاق با سازمان شخصيت مرزي خفيف: يك مطالعه آزمايشي با توجه به نقش تعديل كننده‌ي كاركرد اجرايي

مقدمه: هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي زوج درماني روابط موضوعي بر رضايت زناشويي زوجين متقاضي طلاق داراي سازمان شخصيت مرزي خفيف با توجه به نقش عملكرد اجرايي بود. روش: از ميان زوجين متقاضي طلاق مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهر تهران، به صورت هدفمند يك نمونه كل 90 نفره انتخاب شد. افراد توسط مصاحبه ساختاريافته STIPO براي ارزيابي سازمان شخصيت غربالگري شدند و نمونه اي شامل 48 نفر از زوجين با سازمان شخصيت مرزي خفيف انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه آزمايش و كنترل تقسيم گرديدند. پس از ريزش نمونه 11 زوج در گروه آزمايش و 8 زوج در گروه كنترل باقي ماندند. گروه آزمايش 14 جلسه زوج درماني روابط موضوعي دريافت كردند، و گروه كنترل در ليست انتظار باقي ماندند. ابزار پژوهش شامل آزمون دسته بندي كارت هاي ويسكانسين و مقياس رضايت زناشويي انريچ بود. داده‍‌ها به روش تحليل كواريانس چند‌متغيره تجزيه و تحليل گرديد. يافته ها: اثرات مثبت معناداري در مرحله‌ي پس آزمون بر رضايت زناشويي و مولفه‌هايش مشاهده گرديد (P 0/01). بعلاوه در افراد با عملكرد اجرايي بالاتر، اثربخشي درمان به صورت معناداري بالاتر بود (P 0/01).نتيجه گيري: مي‌توان نتيجه گرفت كه زوج درماني روابط موضوعي مي‌تواند رضايت زناشويي زوجين داراي سازمان شخصيت مرزي خفيف را بهبود بخشيده و عملكرد اجرايي مي‌تواند در اثربخشي درمان نقش تعديل كننده داشته باشد.